Ze
uçup gidenler
uçup gidenler
kiminde birikmiþ gözyaþým vardý
sevdalardan süzülüp yüreðimde toplanan
ne güzeldi renkleri gözleri ve sesleri
kiminde sevincim
gülkurusu düþlerim vardý
nasýl severdim incitmeye kýyamazdým bir teline
avucumda beslerdim gözlerinde kaybolurdum
yaþamdan topladýðým umutlarým vardý
yarýnlar kurardým, yýkýlmaz kaleler yapardým gün boyunca
kanatlarýyla sarardý üþüdüðümde, gözlerimde uyurdu
geceler boyu sevda biriktirdim yürek yürek
benden aldýklarý mutlulukla uzaklaþtýlar
karýþtýlar gökyüzünün maviliðine
akýp gittiler baþka bir bahara
yýllarca biriktirdiðim kuþlar
bir çiçeðe hayat verdiler belki
bir buluta takýlýp yaðmur oldular
hangi susuza yaðdýlar kim bilir
çocukluðumdan kalan
sýcacýk gülüþümü saklamýþtým
rüzgâra sarýlan narin kanatlarýna
nasýl gülerim onlarsýz, canýmý içimden söküp
gökyüzüne renk renk nakýþ oldular
þimdi öyle kaldým ki ben
metruk bir ev, tenha bir kasabayým
bir sabah nedensiz bir fýrtýnayla yýkýp
gökyüzünün mavi dünyasýna uçup gittiler iþte
kim bilir hangi yüreðin kuru dallarýna yapraklar þimdi
yoksa zalim bir avcýya mý rastladýlar
gidiþlerinden ne bir iz ne de haber
bir sabah yeniden tutabilir miyim o günlerin güneþini
unutup gökyüzüne karýþanlarý uçup gidenleri unutup
Zeki KIRHAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.