YAŞ DENİZİ
"En derin yaralar, sessizce dökülen yaþlarda gizlidir."
Gönül aþkýndan,
Gözyaþý dökmekten usandý.
Derviþ gözlerim, yaþ üretmiyor artýk;
Ayrýlýk, ölümün diðer adý.
Boðazýma bir taþ gibi oturdu sanki
Cama vuran eski hatýralar.
Bir kere kara sevdaya tutulmaya gör,
Gözlerine geceler dolar.
Aþk söyletir yanýk türküleri,
Ýçimde dalgalanan yaþ denizine.
Gözyaþý usulca aþaðýya doðru iner,
Baþýmý koyunca dizlerine.
Demir attým yaþ limanýna,
Gün eksilirken penceremden.
Kýrýp camlarý baðýrsam avaz avaz,
Yas göðsümde koparken.
Bir namazlýk saltanatým,
Daðýlmýþ bir yara gibi gittiðinden beri.
Gittikçe artýyor yalnýzlýðým,
Bir kýþ güneþi gibi gündüzleri.
Hiçbir terkediliþ ve veda,
Ölümden uzun deðil.
Avuçlarýmdaki hüzün kanat çýrpar,
Vicdan aynasýnda kýrýlýr gafil.
Say ki öldüm,
Ardýmda kabuk tutmayan bir yas býrakarak.
Vur þimdi baþýný daðlara taþlara,
Yorgun bir duman gibi solumdan savrularak.
Halil Kumcu
22 Eylül 2024 / Pazar / Bartýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.