YAŞ ALDIKÇA
"Yýllar bedeni alýr, ama ruh, gençliðin sonsuzluðunda saklanýr."
Koskoca bir hayatýn heba olduðunu
Yaþ aldýkça yalnýzlaþýnca anladým
Yalnýzlaþtýkça yaþlandým
Gözden göze hayýr yok imiþ yanar da buna yanarým
Birkaç kýrýþýklýðýn lafýný bile etmiyorum
Kýrýlmýþ kumbaramdaki bozukluklarý yitirmiþ gibiyim
Birer birer göç etmeye baþladý
Yaþ aldýkça tanýyýp bildiklerim
Görünen o ki
Yüreðime daha bir sýký sarýlýr oldu çocukluðum
Elimdeki avcumdaki eriyip gitti
Kalabalýklar içinde sanki boðuluyorum
Aþýklar ölmez ölen ten imiþ
Aþkýn yaþla bir ilgisi yok imiþ
Ürkek yüreðim
Yalnýzlýk eriþilmesi zor bir þey deðilmiþ
Mesele sadece yaþlanýp ölmek deðil
Hiçbir þey yapmasan da zamanla damla damla eriyorsun
Geçip giderken yýllar
Geceler boyu duvarlarýn konuþmasýný bekliyorsun
Yaþ aldýkça eksildi ömrüm
Bugünü dünsüz yarýný bugünsüz yaþýyorum
Yaradan taþýyamadýðým yükümü
En yakýcý hatýralara dönüþtürüyorum
Yaþ aldýkça anlýyorum ki
Saçlarým beyaza bürünse de
Ellerim titreyip güçsüz düþse de
Ruhumdaki gençlik hiç yaþlanmayacak belki de
Yaþ aldýkça bu fanilikte
Gölgelerle dolu hayat sahnesinde
Alkýþsýz bir ölüm gelir
Gözlerim kapanýrken bu son perdede
Halil Kumcu
19 Eylül 2024 / Perþembe / Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.