GÖNDERİLMEMİŞ MEKTUPLAR

GÖNÜL YARASI (l)

Dün tavan arasýnda gezinirken,
Bir mektup buldum, buruþturulmuþ,
atýlmýþ.
Hayaller oymaya baþladý gözlerimde,
Resim vardý yanýnda, yarýsý yýrtýlmýþ.

Görünüþe bakýlýrsa iþlediðin cürüm,
Baltayla kellemi uçurtmak.
Bu aðýr günaha suçüstü yakalandýn,
Gönül yarasýný yaþayarak.

Binlerce parçaya bölündüm birden,
Feryat figan edip.
Enseme çivi gibi battýn,
Ölüp ölüp diriltip.

Ýkimizden uzun uzun bahsetmiþsin,
"Ben onu çoktan unuttum," demiþsin.
Unuttum demekle unutulmuyor gülüm,
Burnundan fitil fitil geldiðini de göreceksin.

Aþk acýsýnýn ilacý yok,
Kalbine bir kere düþmeye görsün.
Sýmsýký yakalar ölümcül bir hastalýk gibi,
Göðüs kafesin ateþle sývazlanýr büsbütün.

Aðzýný açsan alevi görünür,
Ýnsanýn ciðerlerine kadar bastýrýr.
Adeta içinden püskürür, aðlatýr,
Durup durup kendini hatýrlatýr.

Çok eskiden kýrýlmýþ bir kemik gibi,
Her yaðmur yaðdýðýnda sýzlatýr.
Sonsuza kadar süren bu kanama,
Gerçek bir dram yarasýdýr.

Kan aðlamak bu olsa gerek dersin,
Ya delisindir artýk ya ölü, gerisi ývýr zývýr.
Hayatýnýn en zayýf noktasýndan,
Habis gibi gövdene yayýlýr.

Unuttum demekle unutamazsýn gülüm,
Sen beni ömrünce unutamazsýn vesselam.
Yalnýzlýðýn baþkentinden þimdilik bu kadar,
Kanayan vicdanýna binlerce selam.

Halil KUMCU 13 Kasým 2023 / Pazartesi / Ankara

GÖNÜL YARASI (II)

Yine tavan arasýndayým;
Burasý mezarlýk gibi gönül yaram.
Göðsümü bastýran o siyah beyaz resminle,
Ölümü karþýlama odasýný bir türlü susturamam.

Belleðimin derin izleri,
Önü arkasý o sessiz örümcek aðýnda þimdi.
Tozlu raflardaki çocukluðum,
Elinin deðdiði satýrlarý yine gösterdi.

“Ben onu çoktan unuttum.”
Keþke unuttum demekle unutulsa yargýsýz.
Bu kadim zaman aþký gönül yaram,
Sözlerini dudaklarýma taþýyor pervasýz.

Bir sokakta ya da çarþý pazarda,
Bir kere görmek mümkün olsa þimdiki halini.
Gözümün önünden geçen her þey,
Sanki senin hayalin, senin siman aleni.

Takdir olursa bir gün, ne bileyim,
Herkesin ektiðini biçtiði o gün.
Ahu gözlerinden tanýr seni yalnýzlýðýn baþkentinde;
Ömür defterimin daðýnýk sayfalarýna gömdüðün.

Mevsim odur ki gönül yaram sonbahar;
Ýçimde hüzün uyanýyor, yapraklarda renk cümbüþü.
Ýþlediðin mendilde toprak kokusu,
Kýzýl bir kente dönüþtürdü düþümüzü.

Kýþýn geliþini iliklerime kadar hissettirdi;
Sensizliðin sarý hüznü düþtü yaðmur ile.
Bu bekleyiþ, bu özlem tekrar tekrar çaðýrýr
Kýzýlay’dan Tunalý’ya karanfille.

Mektubun sonuna gelirken,
Þuramdan tarihi geçmiþ bir acýyla selamlýyorum.
Kalbinden öpüyorum gönül yaram;
Artýk bizim için çok geç, biliyorum.

Elini tuttuðum Bestekârlar Sokak’tan,
Ruhumun bütün kudret ve hasretiyle,
Üþürken birbirimize sarýldýðýmýz,
Hýrkamýza gömülerek yürüdüðümüz hayallerle.

Bir tuzak gibi aklýma düþtüðün,
Sessizce boynumu büktüðün.
Ankara’dan þimdilik bu kadar;
Kal saðlýcakla, çok mutlu ol emi.
Sonra yine sana uzun uzun diyeceklerim var.

Halil KUMCU 22 Ekim 2023 / Çarþamba / Ankara

GÖNÜL YARASI (III)

Çevirdim kum saatini,
Dönülmez akþamýn ufkundayým.
Kaburgamda ellerinin izleri,
Aylar var ki sana tek bir dize bile yazamadým.

On ay, tam üç yüz gün eder;
Bartýn’da sonbahar.
Aklým aðlayan aðacýn altýnda,
Gönül küllenmiþ bir mangal gibi hatýrlar.

Hançer ucu gibi kýpýrdadýkça içime batýyor,
Çok eski yaralar.
Kalbimde hiç sönmeyen bir ateþ yanmakta,
Olmadýk þeylere aðlar oldum bu aralar.

Kesti dizlerimin ferini,
Gönlümün otuz beþ yýl önceki kanamasý.
Ýncik boncuklu dar sokaklardaki solgun yüzünle,
Ciðerlerime içli içli iniyor bu iç sýkýntýsý.

Sensizlik çekilmez dert imiþ;
Yaralý gönlüm hasretine baþkaldýrýr.
Gönül ferman dinlemiyor ki,
Ahým binler bülbül feryadýný barýndýrýr.

Uzaklarda gam var, keder var;
En içli aðýta bir kurþun yarasýyla vurur neþter.
Hudutsuz bir aþkýn varlýðýný itiraf etmekteyim,
Gitmekle bitmiyor bazý þeyler.

Dilsizliðin tercümaný gözyaþlarý,
Yaram kendime kanar.
Vakit çok geç gönül yaram,
Kýrýldý sýký sýkýya sarýldýðým dallar.

Kalbimi iþgal eden âþýklar pazarýnda,
Sol elimde sen.
Derede kayýk, kayýkta senle ben,
Sað elimde dümen.

Gözlerimdeki nem sellesip çoktan bendini aþtý,
Baktýðým her yerde suretini görür oldum.
Unuttum demekle unutulmuyor;
Seni andýkça hep ahýmý çeker aþkýna gönül koyduðum.

Halil Kumcu 9 Eylül 2024 / Pazartesi / Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın: