Anlatamadým hiç: baðýramadým, çaðýrmadým, içimde çýðlýklar koptu... Ben sustum güldüm, sustum aðladým ,sustum korktum sustum... Belki de konuþsam icimizde çiçekler açardý. Anlaþýlmak korkunç derecede ýzdýrapla birlikte yürür yaðmur altýnda lavanta bahçelerinde. Konuþsam anlayacak mýydý ki?Anlayamayacakti. Bir yapboz gibi kafasýna göre önce yarattý beni sonra parçalarýmý birleþtirdi her yanlýþ hamlesinde teker teker eksildi kayboldu parçalarým. Oysa ben hiç yapboz olmak istememiþtim bunu da söyleyemedim sustum, ya beni sevmekten vazgeçerse diye sustum... Aslýnda kimse kimseyi anlayamazmýþ kimse kimseyi yaþamazmýþ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zanedus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.