Teyna

çocukluðunu
sokaklara terk eden kýza

güneþ görmeyen mevsimlerin koynunda
biraz keder takmayý öðrenmekmiþ
aþk elinin dokunmadýðý saç tellerine


çiçekli fistanýndan
kendisine bahar yapan kaç çocuk vardý
kaç çocuk ýslanmýþ hayallerini
sobada kurutmayý düþlemiþti g’elin olmadan önce


gözlerine kendini asan bir piþmanlýktan
bin defa keþke doðursanda
ömür avlusuna düþürdüðün kalbin
hep yedi yaþýnda bir yalnýzlýða sarýlýdýr

annenin patiskasýna baþýný koyan
masalda unuttuðun rüya gibi
mahcubuz hayat(ýn)a
makus gülüþler tezahûr ederken
yitik yýllara
yitirdik bel baðladýðýmýz bütün güzellikleri


yapraklarýný öptüðün aðaca
ayraç olacaðýn aklýna gelmezdi belki
okuduðun kitabýn sayfalarý arasýnda
ararken geçmiþi özlemle
her defasýnda
ayný yalnýzlýk batardý bahtýna



þimdi sen
kimsesizliðe vurgu yapan bir cümleye
jilet atýp kesiyorsun ayrýlýðý


kirpik uçlarýna kurduðun salýncakta
hüznünü sallayarak
ertelenmiþ sevincini ýsýrýyorsun



Cömert Yýlmaz





Sosyal Medyada Paylaşın: