1915 TÜRK SOYKIRIMI
1915 TÜRK SOYKIRIMI
Türk’e sesleniyorum, derinden çok derinden,
Ülkemin sað böðründen! Aðrý’nýn üzerinden.
Türkiye Türk’ün yurdu, Bozkurtlarýn yataðý,
Doðu Anadolu ki, Nuh peygamber otaðý.
Türk çýnarý burada; kökü, dalý, yapraðý,
Milat’tan daha önce, bura Türk’ün topraðý.
Atam Nuh’un gemisi Aðrý daðýnda durur,
On bin yýllýk tarihe, Türk’ün mührünü vurur.
Türk’ün asil evladý; ne olur dinle beni,
Ermeni denen soysuz; öldürdü kinle seni.
Türk güçlü olduðunda kardeþ (!) olur Ermeni,
Takatsiz görür ise, kalleþ olur Ermeni.
Bin dokuz yüz on beþte Türk’e hançer kaldýrdý,
Kahpe aslýna dönüp, milletime saldýrdý.
Ýlk cihan savaþýydý! Türk’ü vurdu sýrtýndan,
Günahsýzý doðradý iþkenceler ardýndan.
Yüz yüze vuruþmadý, asker görünce sindi,
Korkak bir sýrtlan gibi, ersiz yerlere indi.
Kars, Ardahan, Kaðýzman; aðlarým için için,
Sarýkamýþ’ý vurdu, bu kancýklýk ne için?
Minareleri yýktý, ezanlarý susturdu,
Kýz, erkek, bebek, yaþlý; Türklere kan kusturdu.
Erzurum, Ermeni’nin vahþetleriyle dondu,
Parçalanan vücutlar tandýr içine kondu.
Bitlis’in köylerinde binlerce can aldýlar,
Son kiþi ölene dek yanlarýnda kaldýlar.
Muþ þehrini adeta haritadan sildiler,
Þehrin ahalisini lime lime dildiler.
Üç günlük sabileri kuyulara attýlar,
Doksanlýk nineleri ateþlere kattýlar.
Bayburt’ta kafa kesip, bacaklarý kýrdýlar,
Bebekleri anadan, kardeþten ayýrdýlar.
Erzincan’da kýrýmdan nasibini almýþtý,
Türk nüfustan sadece birkaç kiþi kalmýþtý.
Elazýð’ýn içinde tam bir þeytan oldular,
Türk kokan goncalarý hançerlerle yoldular.
Ölmek istedi hepsi, ne yazýk ki olmadý,
Ruhun tenden çýkýþý saatlere sýðmadý,
Akdamar kilisesi zulümlerle inledi,
Masum feryatlarýný daðlar, taþlar dinledi.
Müslüman Türk kadýný atladý Van gölüne,
Ýffetini korudu, el deðmedi eline.
Serhad þehri Iðdýr’ým; Sanma unuttum seni,
Sürüklendi yollarda Türk’ün asil bedeni.
Pasinler ovasýný geceleyin bastýlar,
Bebekleri kestiler, aðaçlara astýlar.
Eyvah benim Baþkale’m, Gevaþ’ým, Muradiye’m,
Yüzlerce Türk kesildi, bir gecede Türkiye’m!
Soykýrýmý yapanlar; Millet-i Sadýka’ydý(!),
Bunlar insan deðildi! Hayvan-ý sabýka’ydý.
Hâlbuki Türk onlarý, özünden kutlu tuttu,
Merhamet etti daim! Hain bunu unuttu.
Ders almadýn tarihten! Ey Türk yine hatan var,
Geçmiþ tekerrür eder! Yurdu yine satan var.
Bekle ey Nuh’un oðlu, hak arayan kininle!
Unutma Kahramaným; Yüce Allah seninle.
Erivan Turan hakký, Ermenistan senindir,
Þehid öcü namusun, Cihad ise dinindir!
Ermeni’ye cehennem ne güzel bir hediye,
O günlerde gelecek! Þahid olsun Türkiye.
YAÞAR ÖZKAN
Manisa
29.01 2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.