ÇOCUKLUĞUM
ÇOCUKLUÐUM
I
Geçmiþe baktýðýmda bir hasrettir duyduðum,
Bilmem geri döner mi, o masum çocukluðum?
Geniþ bahçe içinde, sýcak yuvamýz vardý,
Yanýndaki bir arktan, tertemiz su akardý.
Seher vakti bülbüller, gönlüme seslenirdi,
Gönüldeki güllerim, sevgiyle beslenirdi.
Öldüðünde tutardýk, bir serçenin yasýný,
Ýçimizde duyardýk ölümün havasýný…
II
Dün ruhumda nedense, çocukluðum canlandý,
Ýlk çemberim demirden, misketlerim camdandý.
Ýlkokula gidiþim, sanki daha dün gibi,
Ömür karþý daðlarda, hýzla batan gün gibi.
Kucaðýnda uyurduk, rahmetli ninemizin,
Masalýný dinlerdik, ak saçlý dedemizin.
Ondan bize geçerdi bahadýrca duygular,
Fethederdi dünyayý ay yýldýzlý ordular.
Baþýmýzda börkümüz, elimizde yay vardý,
Dilimizde dualar, altýmýzda tay vardý.
Masaldaki Türk beyi, vur deyince vururduk,
Aðyar teslim olursa, kýlýç çekmez dururduk.
Dedem bütün ömrünü, bizim için vakfetti,
Ecdadýmýn ruhunu, ruhumuza nakþetti.
Bayraðýmý gördükçe, hep onu hatýrlarým,
Geçmiþin özleminde dile gelir sýrlarým…
III
Komþu çocuklarýyla, çok yakýn arkadaþtýk,
Arkadaþtan da öte, ölesiye sýrdaþtýk.
Bir ýslýða bakardý, sokakta toplanmamýz,
Yüz senelik çýnarý, koca bir dev sanmamýz.
Top oynarken takýmý, adýmlarla yapardýk,
Oynamayý bileni, sýrasýyla kapardýk.
Acýkýnca yufkaya, ne bulursak dürerdik,
Ya da somun ekmeðe, tereyaðý sürerdik.
Nefis salça yapardý, sonbaharda annemiz,
Yemeðe katmak için, bereketli, tertemiz.
Kazanlarda kýymalar, nar gibi kavrulurdu,
Onun nefis kokusu, havaya savrulurdu…
IV
Merhum babam radyodan, her gün ajans dinlerdi,
Hüzünle hatýrlarým, ne de güzel günlerdi.
Ey güzel Safranbolu’m, ey benim Çampýnarý’m,
Ey gönlümün Asya’sý, Beyatlý’m, Tanpýnar’ým.
Arif Nihat Asya’yla, Tuna’da at sulardýk,
Budin’e aðýt yakar, þehidlere aðlardýk!
Yahya Kemal iþledi, þu gönlüme þiiri,
Topraðý vatan yaptý, Türk’ün kutlu þairi.
Tanpýnar seslenirdi, yüreðime her gece,
Taht kurardý kalbime, faniliðim gizlice!
Güzel bir þiirinde “Günlerimiz” der þair,
Giden ömrü anlatýr, ne varsa ona dair…
V
Geçmiþteki anýlar gelip baðlar elimi,
Ne zaman geri baksam, tutup kýrar belimi.
Kalakaldým ortada, çaresiz ve baðrý hun,
Ayaklarý altýnda çýldýrmýþ bir güruhun.
Hiç olmasa olmaz mý, gönüllerde ihtiras?
Kaplamasa ruhlarý, çýlgýnca bir inkýraz!
Gurbetin efkârýnda ne yer kaldý ne de yâr,
Sonsuzluða yolcuyum, gezerim diyar, diyar.
Þahit oldu aynalar, saçýmdaki aklara,
Diyorlar ki durma git, dönülmez uzaklara.
Gönüldeki hasretim, dünlerimi aralar,
Demir atmýþ kalbime, dün kokan hatýralar!
YAÞAR ÖZKAN
Safranbolu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.