ANNEMİN ARDINDAN
ANNEMÝN ARDINDAN
I
Koþup dursam da artýk, bir þey gelmez elimden,
Çaresizlik içinde dua düþmez dilimden.
Kaynaðýnda kurudu kalbime akan dere,
Bir köþede sessizce, el açarým göklere.
Ey ruhumun incisi, ey kalpteki semahým,
O’nu bize baðýþla, Rahman olan Allah’ým.
Yüce Tanrý’m þifa ver, sen herkesi duyansýn,
Bu tarifsiz acýya gönlüm nasýl dayansýn?
Kâbus gibi bu gece, neden doðmaz bu þafak?
Neden her yer karanlýk, neden çýkmaz bu sokak?
Ey varoluþ sebebim, ey ýþýðým neharým,
Ey güzel anneciðim, vaz geçilmez baharým.
Bekleyen mi var orda, gitmeye mi meyilin?
Bizi bizle býrakma, buna hazýr deðilim.
Babamý mý özledin, hayli zamandan beri?
Haydi annem git desem, gelmezsin ki sen geri.
Dað mý çöktü üstüme, kanatlarým mý kýrýk?
Günler var ki gitmiyor, boðazýmdan hýçkýrýk.
Ne can kaldý tenimde, ne öz kaldý özümde,
Küller örttü ruhumu, kor kalmadý közümde.
Ellerini öperken sanki daha dün gibi,
Yoðun bakým önünde ruhum batan gün gibi.
Ne ilaçlar kâr eder ne bir iðne ne de em,
Güneþ gören kar gibi, eriyip durur annem.
Sanýrým ki göklerden, ayrýlýk emri inmiþ,
Bu emir ki limandan, demir almak içinmiþ…
II
Annem gitti bu sabah, 24 Kasým günü,
O son gece anladým, babamý gördüðünü.
Gece gündüz demeden vuruyorum dizime,
Haberin olsun babam, annem düþtü izine.
Biliyorum ki sen de ölesiye özledin,
Mezarýnda yýllarca gelir diye gözledin.
Artýk yanýnda babam, o sevdiðin nazlý yâr,
Senin gönlünde sevinç, bizimkinde hüzün var.
Annem önce Allah’a, sonra sana emanet,
Mevla’m izin verirse, O’na Kevser ikram et…
III
Bizlerden daha önce, kardeþlerimiz olmuþ,
Bu cennetlik çiçekler, ardý ardýna solmuþ.
Üç kardeþim cennete kanatlanýp uçmuþlar,
Bizi de girsin diye kapýlarý açmýþlar.
Birden bile küçükmüþ üçünün de yaþlarý,
Üç küçücük kabirde, minik mezar taþlarý.
Annem yanýmýzdayken, hep onlarý anardý,
Bize göstermese de kalbi daim kanardý.
Annem, babam, üç bebek, þimdi hepsi can cana,
Köyde çamýn altýnda, yatýyorlar yan yana.
IV
Görenler varmýþ gece, buraya nur inermiþ,
Gündüz de gül kokusu, daða taþa sinermiþ.
Beþ mezara seherde, gelip bülbül konarmýþ,
Beþ mezarýn üstünde, beþ de kandil yanarmýþ.
Kabirdeki bebekler gülermiþ geceleri,
Hasret yüklü ninniler duyarmýþ niceleri.
Bir gün ben de dinledim, bu annemin sesiydi,
Gül gibi kokan nefes, annemin nefesiydi.
Ey annem, güzel annem, kardan bile ak annem,
Gece kabri ýþýyan, nur misali pak annem.
Tam on dokuz yýl sonra, babam ile buluþtun,
Rahmetiyle Rabbimin, üç evlada kavuþtun.
Yýl iki bin yirmi bir, mevsim hazan, ay Kasým,
Hicranýn ortasýnda, huzura döndü yasým.
Anne, baba rýzasý, her þeyden de hoþ imiþ,
Anne, baba gidince, yalan dünya boþ imiþ!
YAÞAR ÖZKAN (Türkoðlu)
24 Kasým 2021
Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.