GURBETTE
GURBETTE
Batan günün sonunda, yine akþam oluyor,
Yine kayboldu güneþ gurbetin tepesinden.
Hasret yüklü bulutlar, yüreðime doluyor,
Ýçime çekiyorum bahtýmýn nefesinden.
Gölgem gibi bu gurbet, býrakmýyor peþimi,
Burda mevsim karakýþ, ne yaz uðrar ne bahar.
Uzaklarda býraktým biçare evdeþimi,
Karanlýðýn ardýndan bir türlü doðmaz nehar.
Kederlerim uzanýr ümidimin koynunda,
Her gece yataðýma hücum eder bin sancý.
Elem yükü asýlý, kaderimin boynunda,
Bu þehirde yýllardýr, her þey bana yabancý.
Dert mi benim içimde, ben mi derdin içinde?
Dilemmanýn dibinde bu sorum cevap arar.
Sebebini düþünür takýlýrým niçinde,
Talihin kýskacýnda ruhumu hüzün sarar.
Ýçmem diye söz verir, sonra tutup içerim,
Dert akar çeþmelerden gurbette oluk oluk.
Þu mecalsiz halimle, tene kefen biçerim,
Her gece tekrar baþlar efkârlý bir yolculuk.
Allah’ýn kanunudur, her þey döner aslýna,
Bir gün gelir can kuþum kafesinden kurtulur.
Fani olan hayatým girer ahret faslýna,
Dünyadaki hikayem, musallada son bulur.
Ölüm meleði basýp diz çöktürür cismime,
Mezarlara ulaþýr, ecel anýnda ahým.
Birer dua gönderin taþta yazan ismime,
Rahmet yaðmurlarýyla belki erir günahým.
Gurbet mi zor ölüm mü? Çözülmeyen muamma,
Asude bahar olur, belki rindin ölümü.
Aðýzlarýn tadýný bozan ölüm zor amma,
Görmediler benim de gurbette güldüðümü!
YAÞAR ÖZKAN
26 .08 2022
Muðla/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.