KU
GİRDAP
Ardýna takýlýp geldiðim aþk,
Bir sarmalýn çýkmazý.
Gözlerindeki keder perdesi,
Acý hatýra gibi býraktý bir bir saçýma beyazý.
Þu el ele gezdiðimiz dünkü sokaklar,
Sensizliðin diliyle fýsýldar.
Bin yýllýk duvarlarýma sinmiþ deruni havaný,
Toz kokulu bir yaðmurla adýmlar.
Bir girdabýn yutmasý gibi,
Aþkýn ve ölümün girift mavisi.
Hayalinle beliren zihnimde,
Ölümün tek varisi.
Bakýþýmda görülen þüpheler,
Yüreðini taþ gibi sertleþtirmiþ.
Uzanan ellerin parça parça,
Sanki bir korkuluða yerleþmiþ.
Sözlerim dilsiz derin acýlarda,
Üç damla yaþ, bir düþ ve sanrý.
Kilometrelerce özlemin,
Susuz dudaklarda çatlatýr yarýnlarý.
Yarým kalan bir hikâyede,
Yazýk ki baþka baþka tenlerde avunuyoruz.
Ayrý ayrý akþamlarda yatýp,
Ayrý ayrý sabahlarda uyanýyoruz.
Ayaklarýmýn altýna serdiðin tel tel hüzünler,
Bir gelgit gibi içimde yükselir.
Sevdikçe ölüyorum gün gün,
Yaþadýklarým rüya ya da hülya gibime gelir.
Bir surat, bir bakýþ, bir ürperme,
Bir taþýn üzerine konan güz yapraðý gibi,
Bir var bir yok arasý bir hisle,
Sarsýlýr düþer sarmaþýðýn kibri.
Ardýmýzda býrakalým her þeyi,
Uzun bir sefere çýkalým.
El ele verip gecenin karanlýðýnda,
Yitip giden gölgeleri bulalým.
Halil KUMCU
20 Aðustos 2024 / Salý / Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.