AKREP VE YELKOVAN
Akrep ve yelkovanýn kovalamacasýnda,
Bir kum saatinin içine hapsoldun.
Aþkýma müebbet yemiþ kalbinde,
Hücrelerine kadar her anýmý sayýklýyorsun.
Gülümsemenin parmak izi gibi,
Gecikmiþliðin hüznü var düþlerinde.
Çocukluðundan kalma aþk yarasýnýn izleri,
Tütün gibi kokuyor hâlâ ellerinde.
Yüreðine çörekleniyor,
Meçhul yalan gibi bir þey.
Ýçinde kocaman bir boþluk,
Ben sandýðýn her þey,
Bir gün gideceðim,
Buhar olup uçacaðým aklýndan.
Canýndan can giderken,
Bana dair anýlarýn bir bir silinecek hafýzandan.
Elini göðsüne yerleþtirip "Uyandým," diyeceksin,
Gördüðüm gerçek olmayan bu rüyadan.
Ben kalbindeyken gömülürsen,
Bana takýlý kalacak mezarýndaki zaman.
Bu omzundaki tanýdýk hüzün,
Boðazýna bir yumruk gibi oturacak.
Her þeyi baþtan yeniden kurmak,
Diken üstünde yaþamak gibi imkânsýz olacak.
Düðüm yaptýðýn akreple yelkovanýn izinde,
Baþýboþ dolaþan o his,
Hep sana âþýk olarak kalacak,
Bir kum saatinin döngüsünde bilakis.
Bir sarmaþýk içinde,
Aþkýmýn bin bir hâlinde rastladýðým dilber.
Ýçten kemiren sinsi bir kurt,
Sokulup da adýmý fýsýldayarak deþer.
Sevdanýn türküsüyle gün doðar ufukta,
Gecenin karanlýðýnda yýldýzlara dokunur.
Her nefes alýþýnda beni bulurken,
Hayalindeki resmim gözlerinde kahrolur.
Halil Kumcu
30 Temmuz 2024, Salý, Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.