DARGINIM
Kaldýrýmlar acýtýyor içimi.
Yâr’sýz bütün sokaklara dargýným.
Yokluðun üþütür ýssýz þehrimi,
Ben sana deðil kendime dargýným.
Çareler çaresiz kaldý yarama.
Hançerle saplandýn kara baðrýma.
Akþamla düþer bakýþýn aklýma,
Sükutlar giyinmiþ dile dargýným.
Konuþsam da kimse laf anlamaz ki.
Sözlerin bilmece çözülmez sanki,
Derin kuyularda yanký oysaki.
Sevgiyi çalmayan saza dargýným.
Kalemin sessiz çýðlýðýna düþtüm,
Köþe baþlarýnda seni düþündüm.
Senindir senin sol omzumla göðsüm,
Sensiz geçen günlerime dargýným.
O eskimiþ takvim yapraklarýndan,
Hayatýn mazi tarafýnda kalan,
Tozlu raflardan gözlerime yaðan,
Yangýna dönmüþ ateþe dargýným.
Gönlümde yankýlanan ezgiler var,
Ýçten süzülen ilk damlada o var.
Sabahlarla uyanan hasreti var,
Bir türlü açmayan güle dargýným
Dört bir yandan sardý meçhul anýlar,
Yaralý kalbimde yanan kor köz var.
Ýhanet dinmez sýklýklarla boðar,
Harflere yük olan dile dargýným.
Bu bedenimin can suyu çekildi,
Taþa topraða kokunla ekildi.
Senelerce uðruna sürgün yedi,
Vefadan yoksun yýllara dargýným.
Rüzgârla savrulan yaprak misali,
Yaþla uyanan yasak düþ misali,
Notalarla yazýlan aþk misali,
Yalan dolan boþ sözlere dargýným.
Kumcuoðlu, üç beþ tel kýrýk kesik.
Seni anlatamam, notalar eksik.
Aþkýn sen hâlinde dokurum mekik,
Melodisiz her týnýya dargýným.
Halil Kumcu
24 Temmuz 2024, Çarþamba, Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.