Aðustos’un en yanýk
Þubatýn en soðuk halidir ayrýlýk
Ýçinde sessiz aðlayan nehirler akar
baharlar sararýr
Güz ihtiþamlanýr
Artýk mevsimine
sadýk olmayan günler gibiyim
Çokça yoruldum
Her gece bir rüyanýn ortasýndan uçurumlara düþerim
Sen ömründe tek bir gecesi olan kelebeðe
Sabahýn aydýnlýðýný çok gördün
Bundandýr gün renklerinden yoksun gözlerimin
hep gecenin karasýna çalmasý
Ve içimin karanlýðýnda kýrýlýp dökülenlerin
vaktini þaþýrmadan ilmek ilmek canýma batmasý
Sahi; sahi sen nasýlsýn ?
Seni tanýdýktan sonra anladým
Ýnsan hep kalbi ile yürürmüþ
Ben en güzel sana baktým
Sustuklarýmýn gölgesinde
Ýçimi yaðmurlarca sana döktüm
Sana okutmadan
Þairini yaralayan þiirlerimi hep sana yazdým
Tuzu eksik yaralarýma
Durmadan anýlara sarýlarak
Seni ve bütün hüzne çalan þarkýlardan önce sesini damýttým
Sen kollarýmda biriktirdiðim ne içten sarýlmalarý býçakladýn
Sen sýrtýný bile döndüðünde
Sýrtýndan öpüp “gitme” diyecek aðzýmý prangaladýn
Bundandýr gayrý kelamlarým ahrazýn aðzýnda dolanan sessiz çýðlýk ve dudaðým ise üstüne karanfiller atýlan söz mezarlýðý
Sahi ; sahi sen nasýlsýn?
Bir zamanlar yüzüme dokunduðun parmak izlerinden yürüsem
Kim bilir hangi anýnýn sokaðýnda karþýlaþýrýz yeniden ?
Sürekli vakitsizdi geliþlerin ki dahasý en çokta gidiþlerin
Hep yenik düþsede yanýlgýyla bekleyiþlerim
Bir kapý gýcýrtýsýna
bir telefon sesine
suretinin gölgesini gösterecek bir sokak lambasýna
ömür devirmekten hiç býkmadým
Sen benim içimde ki bekleyiþin umut direðini devirdin
Sen yüzümde ki tebessümün ayaklarýný kýrdýn
Bundandýr deðneksiz duramayan gülüþümün yalpalanmasý
Ve hep hüzün yanýma tepetaklak düþmesi
Sahi; sahi sen nasýlsýn ?
Çok insan göreceksin
Renk renk gözlerle bakýþmalarýn olacak
Biliyorum!
Kimsede sana baktýðým gibi b’akýþ göremeyeceksin
Terk ettiðin yerlerin yerinde kalmadýðýný
Ardýndan beraber geldiðini
izbelerde vakti geldiðinde göründüklerini
Bakýþlarýmý gözlerine bir ömür yük ettiðinin farkýna vardýðýnda anlayacaksýn.
Sen benim giderken camý çerçevesini kýrdýðýn varlýðýný
kanayan avuçlarla toplamaya çalýþan ellerimi çiðnedin
Sen yokluðunu ölümle eþ deðer tutan yüreðime
Bir baþýn saðolsun bile demeyi çok gördün
Bundandýr gayrý içim kaldýrým kenarýna yýðýlmýþ bir kimsesiz ve ruhum yýkýntýlarýndan kendisini aðlayarak izlediðim terk edilmiþ bir metruk bina
Sahi ; sahi sen nasýlsýn..
Fýrat Yetiþ
Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.