Cömert Yılmaz
İnâbe
Cömert Yılmaz

İnâbe




tanrı’yı tek başına ağlarken gördüğüm
rüyadan sonra
cömert sevinçler sergilemekten utandım

kendimi kederin yanına çiviledim

vasat bir serzenişten
öteye gitmeliydi
yaz(L)ık olmuş ağaçların damarlarından
akıtılan kanın manifestosu


dibi tutmuş yalanları
temizlemek için harcadım
hayatımdan çıkmamaya yemin etmiş
bütün doğruları...


kendini çürüğe ayıran aklımın yeri
kesilen çocuk sesleriyle doldurulduğu
günden beri
gelmişini geçmişini sözden geçiriyorum yılların
zamanı yoran
zamanı kurşunlayan
kalıcı gerçeklerine boyun eğilen
bu aşağılanmış mahallede
ellinci basamakta
bir “nihayet” belirliyor

benliğimi söküp alıyorum kederin yanından


aşk olmasa bu nefes çekilmez’ deyip
kalbimin tanrı’ya açılan ahşap kapısından içeri
cömert yolculuklara yolluyorum adımlarımı


-yaş aktıkça yakınlaşıyorum uzaklara…-


Cömert Yılmaz






Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.