YOLUN SONU

YOLUN SONU

Dün gitti, bugün bitti, yarýn gelir mi bilmem,
Karlý daðlar ardýnda dolanýp durur yollar.
Mum misali eririm, bilen var mýdýr bilmem,
Acýmadan yorgunu yokuþa vurur yollar.

Kaderimin taþlarý mahþere dek döþenmiþ,
Her kývrýmý bahtýma birer birer iþlenmiþ,
Yýllar yýlý yürürüm, gönül bundan üþenmiþ,
Biçare bedenime iþkence olur yollar.

Dünyanýn gailesi üstüme çökmüþ gibi,
Dallarým yapraðýný baharda dökmüþ gibi,
Kem bahtým hicranýmý koluna takmýþ gibi,
Canýmý vücudumdan asýlýp alýr yollar.

Ölüm denen akýbet yüreðimi sarýnca,
Kafesten uçan ruhum son yurduna varýnca,
Gün görmemiþ bedenim musallada durunca,
Yolculuk biter gayrý, mazide kalýr yollar!

YAÞAR ÖZKAN
01.02.2024
Safranbolu


Sosyal Medyada Paylaşın:

Türk doğan Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

GURBETTE EN SON BESTE (Annemin ardından) GÖNÜL TELİ GENÇLİĞİM ANNEMİN ARDINDAN ÇOCUKLUĞUM YUNUS EMRE'NİN ARDINDAN KADER DEMİŞSİN ÖYLE BİR KALP Kİ GEÇMİŞ ZAMAN OLUR Kİ