EN SON BESTE (Annemin ardından)
EN SON BESTE (Annemin ardýndan)
Dünyanýn elemini yerinden söküp,
Aciz ruhuma sardým gittiðin sabah.
Yoðun bakým önünde boynumu büküp,
Gitme diye yalvardým gittiðin sabah.
Þu biçare ruhumda her yer karanlýk,
Ne çimen var ne çiçek, gönlüm kýranlýk,
Yokluðunun bezminde kaldým bir anlýk,
Döneceðini sandým gittiðin sabah.
Ümitlerim can verdi, usum biçare,
Örselenmiþ mecruhum, fikrim avare,
Kelimeler acýmý yetmez izhare,
Kül olana dek yandým gittiðin sabah.
Hicran yükü kalbime vermiyor aman,
Yaktýðýn od sinemde ölümden yaman,
Kapýnýn arkasýnda bir hayli zaman,
Elim böðrümde kaldým gittiðin sabah.
Kepenklerim kapalý, aþiyan sensiz,
Gözyaþlarým akýyor, su gibi sessiz,
Bir baþýma kalýnca o gün nefessiz,
Azap þehrine daldým gittiðin sabah.
Anneciðim yokluðun ruhumu sarar,
Çaresiz kalan aklým bir çýkýþ arar,
Kederlerin altýnda çökene kadar,
Seninkini de aldým gittiðin sabah.
Hatýrama çakýlý soluk resmini,
Yüreðimde tuttuðum naif ismini,
Sevdalara sararak sessiz cismini,
Sonsuz rahmete saldým gittiðin sabah.
YAÞAR ÖZKAN
24 Kasým 2021
ANTALYA KEPEZ DEVLET HASTANESÝ
(6005 No.lu Odasý)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.