KALPTEN KALBE
KALPTEN KALBE
Kalpten kalbe bir yol var, sen de gitmeyi dene,
Kaç yýl kaldý geride, belki de beþ on sene.
Ruhun ruhu sevmesi arþtan kula hediye,
Ýþte bu yol götürür rýza-i ilahiye.
Gönül gözün açýksa, ayan olur birçok sýr,
Arþýn nurlu ýþýðý, muhakkak cana yansýr.
Þirazeden çýkanlar, yýkýp aþar bendini,
Þuursuzca yaþayan bâki sanýr kendini.
Haktan sille yiyince bilemez saðý solu,
Simsiyah yüreklere kapanýr vuslat yolu.
Ýdrak yenik düþerse, inkarýn karþýsýnda,
Aþký meze yaparlar esrikler çarþýsýnda.
Sanki mal mülkmüþ gibi bu hayatýn temeli,
Putu dünya olana nasýl insan demeli?
Akýl ipe çekilmez nefse arka çýkarak,
Dünyaya baðlanana her taraf çýkmaz sokak.
Türkoðlu’nu anlayýn, ne diyeyim ben daha?
Güneþ böyle sînede, tulû etmez sabaha!
YAÞAR ÖZKAN (Türkoðlu)
17 Mayýs 2024
SAFRANBOLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.