Sevgilim, sevgili, hasretiyle yýldýzlarý aðlatan kadýn. Günahkar kalbinde günahkar bedeninde, yalan sözlerinde, kirlenmiþ saçlarýnda kokan þehirler, bana bir satýr uðramayan aþk.
Oysa gözlerin, çok gidiþe güldü, çok aðladý. Sen, ezberlendiðin dillerin tadýyken, neden gecemi vuruyorsun? Beni bir þarkýda kaldý farzettin, ben, vicdanýnýn duvarlarýndan düþtüm.
Sessizliðe büründü karanlýðýn, güneþe inat seni çaðýrýr içimdeki þeytan, aldýðýn ne varsa sende kalýr, kirli hatýralarýn ajandasý kalbin. Fýsýltýlar sustuðunda, ömrün beyaz saçlarýnla yalnýz, sen daima yalnýz bir duraktýn. Vakur dur benim karþýmda, sen, benim kalemimden çýkan en güzel beyaz siyahtýn.
Enes ÝLHAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Enes İlhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.