YİĞİT ADAM

YÝÐÝT ADAM
Üzülme yiðit adam, düþmek de var kaderde !
Uçmayý öðrenenler hep durmazlar göklerde.
Hak yolda yalnýz yürü, erersin menziline.
Bel baðlama kimseye, ne namerde ne merde.

Nice yolcular vardýr pes eder ta baþýnda,
Sakýn olma böyle sen, þu gencecik yaþýnda.
“Yenilerek öðrendim, yenmeyi.” demiþ adam!
Kibirden bir tek lokma bulundurma aþýnda.

Emin adýmlar gerek varmaya muradýna;
Feleðe sitem etme, uðraþma inadýna;
Zorla güzellik olmaz, uyandýrma yataný!
Düþmana âþýklari, koy gitsin celladýna!

Bu yol zahmetle dolu, hem uzundur hem ince,
Zafer Hakk’ýn elinde, doðar vakti gelince.
Atalarýn gibi ol: Tevekkül ve dua kýl.
Savaþlar yitirilir düþmana benzeyince.
Ünver PAZARLI
Sosyal Medyada Paylaşın: