ün
BU ASIR YORDU BENİ
BU ASIR YORDU BENÝ
Derdim var gecelerle, bu dünyadan yoruldum
Mehtaba yaklaþtýkça karanlýða gark oldum.
Serap olmuþ göllere meylettikçe boðuldum.
Bu asýr yordu bizi, bekleriz gelmez sabah;
Muhtacýz bir zerrecik nuruna Resulullah!
Zalim elinde dünya, silahtýr itibarýn.
Medeniyet inþa olur, harcý yoktur duvarýn.
Âlemi köle yapmak davasý ahmaklarýn.
Seni duyar kulaðým, ne Nemrut dinler ne þah.
Sanadýr gökte yerde hürmet ya Resulullah!
Uygur’dan çýðlýk gelir, Miyanmar’dan intizar.
Filistin bir mezarlýk, Þam-Baðdat’ta hüzün var!
Bu ümmet hiç görmez mi kýþtan sonra bir bahar?
Her gecenin sabahý hem serindir hem ferah;
Açsýn arþý kirleten zulmet ya Resulallah!
Adalet yok dünyada, katil türer sokaklar,
Aðacýn vebalinden dökülmekte yapraklar.
Günahla yaþamaktan mahzun düþmüþ yataklar
Kaçak yapýldý evler, sokakta yatar nikâh;
Ýnsana kendi yurdu gurbet ya Resulullah!
Bu asýr yordu beni, her günü keder bana!
Hak’tan görünenler var, kastederler imana!
Ýçerimde yangýn var, ey bulut su ver bana!
Gökler tozla kaplandý; seçilmez beyaz siyah,
Basirete insanlýk hasret ya Resulullah
Su olup yaðsa bulut, akar, doyurur gülü;
Benim gönlüm hiç kanmaz, su yeþertir mi çölü?
Ey risalet pýnarý, ey Allah’ýn Resulü!
Arýlar bal yapmayý unutup gitti eyvah!
Niçin varýz dünyada, öðret ya Resulullah!
Derdim yok, birkaç lokma doyurur fani teni,
Yeter ki þefaatten mahrum eyleme beni
Ýman denen geminin elindedir dümeni.
Þeytana uydu aklým, defterim doldu günah;
Mahþerin azabýndan medet ya Resulallah!
Seni görmeden sevdik Kalubela’dan beri,
Allah’a iman ettik, sensin son peygamberi.
Beni sensiz býrakma; alsam saðdan defteri!
Hak yolunda gönlümü âleme ettim seyyah;
Caným sana kurbandýr, emret ya Resulullah!
Ünver PAZARLI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.