ün
AYRILIK
AYRILIK
Ayrýlýklar nihayet ayný kapýya varýr:
Ister yardan ayrýlmýþ ol, istersen diyardan…
Hepsi sevilenleri sevenlerden ayýrýr;
Kuru baðdan geçsek de , ayrýlsak da bahardan…
Gözümden ayrýlýnca, bana bir masal oldun,
Bir anýn asýr iken, nasýl geçmiþti yýllar?
Mevsimsiz yýla düþtüm; aylar bitkin ben yorgun,,,
Biraz yazdýn, biraz kýþ, bahar yüzlü güzel yar.
Ne sesin ne de tenin salmaz beni sevdaya,
Fakat masum duruþun alýr baþtan aklýmý.
Ister taþ kalbin olsun, ister benze kayaya,
Tebessümü çok görme, helal etmem hakkýmý.
Kaðýda yazmam asla, gönülde yaþamalý,
Bir göç destanýnýn önsözü olur gözlerin.
Ey sevda aðacýmýn en narin ince dalý!
Hasretlik ateþiyle yanmaz mý hiç ciðerin?
Bir gün once aldýðým nefesi getir bana,
Yýllar yalnýz gönlümde kaçak, bir kurnaz tilki,
Kaç ayrýlýk yapýþtý, þu Allah’ýn kuluna!
Mest-i elest’ten geldik, ondan böyleyiz belki.
Ünver PAZARLI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.