Ayrılırken
Ayrýlýrken kaybettim saflýðýmý.
Çocuksu yüzüme, bir damla gözyaþý hediye ettin.
taþýrým yýllardýr, bir izden öte bir yaradýr.
Ayrýlýrken soðuk ellerinle bir çizik attýn ki kalbime,
taþýrým, yýllardýr kötülük deðil, günahtýr.
Yazdan kalan soðuk bir günsün içimde,
yoksulluðuma hükmeden,
ela gözler eziyettir rüyalarýma,
vuslat deðil, hicrandýr.
Aradým, kendimi seni çok aradým.
Ayrýlýrken, haykýrdýðým þiirler aðladý,
sen aðlamadýn.
Hiç görmedim sonra kendimi,
öksüz hayatýmýn,
ölen kahramanýydým ben.
Kýrýk bir ezgisin artýk eski plaklarda,
düþmansýn,
gecelerimin kabusu, gün ýþýðýmýn intiharýsýn.
Döndüðümde yýkýlan þehrimin,
ruhuma býraktýðý, yalnýz bir enkazsýn.
Enes ÝLHAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.