SÜRSÜN ZAMAN

Sade bir yara yüreðimde…
Buðulu cümleler saklý ve de,
Kýrgýn ve hüzün dolu her bir zerresi ile…
Sessiz ve soluk,
Aldýðým tüm nefeslerde...
Yaþayan kimliksiz bir esir de benim ile,
Tükenen çareleri sayýklýyor,
Bedenimden göðe…

Cýlýz bir gölge düþüyor üzerime.
Aðýr ve kuru bir dal gibi tenimde,
Canýmý acýtýyor gölgesi bile!
Durmadan yankýlanýyor,
Rüzgar karýþtýkça nefesine,
Ve hiç susmuyor sebepsizce…

Yarýnlar saklý iken bugünlerde.
Zaman telaþ içinde bir yerlerde…
Terk-i diyar eden þimdi nerede?
Ruh kabz halinde,
Kalp emaneti hala bedende,
Ýnanmak nasýldý söylesenize….

Çaðrýþýmlar var zihnimde.
Davetsizce doluyor her bir zerreme…
Susmak dilime, yazmak kalbime,
Ve kuyuda saklanan umudum,
Korku bilmeyen gözlerimde…
Tükeniyorlar ama,
Sona ermek üzere…

ZEYNEP SENA DOÐANTEKÝN

Sosyal Medyada Paylaşın: