Hem halkýn içindeyim, hem garibem, yalnýzam, Gündüzlerden kaçarým, gecelerim yar bana. Benmiyim yýldýzlarýn yolu azan* sakini? Uzaydan gelmiþ gibi bütün insanlar bana.
Her gün bin türlü fitne hortluyor kulvarýmnan, Ben nasýl yaþayýmki namusumnan, arýmnan!? Her gün sel gibi çýkan beyin kývrýmlarýmdan, Gözlerini zilleyip bakar suallar bana.
Gelsin bu beynimdeki suallarý susturan Ne vakit çalar bu zil, kim bu saatý kuran? Benimi uðurluyor geçen her saat, her an? Gönderdiðim yolçu mu akan zamanlar bana?
Beynimde þimþek çakar, fýrtýnalar içimde, Yollar iki, iradem becerir mi seçimde!? Eðer baþkasý olsa yaþamaz bu biçimde, Öz derdimi kendime aça bilmek zor bana.
Ne hikmetdir baharýn yüzü kýþa yönü var? Fakat bu güzelliðin bin etri, bin tonu var, Her þey yaranýr ölür, her þeyin bir sonu var, Bana sonsuzu verin, fani dünya dar bana.
* yolunu kayb etmiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Elsever Beydemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.