Ayrılığın gününden

Ayrýlýðýn gününden,
gözlerindeki mutluluðun tarifini,
bensizliðe açýlan kapýdan,
nasýlda koþup gittiðini,
hiç unutmadým.

ellerindeki kandan doðdu benim her þiirim,
bir geceye býraktým kendimi,
bir daha sabahý bulamadým.

Ayrýlýðýn günü, senin gözlerinin gülüþüydü,
o kadar güzel gülüyordu ki gözlerin ayrýlýða,
bu mutluluðunu hiç bozmak istemedim, hiç aðlamadým.

Bir ayaz vurdu, bir kül düþtü diktiðim gülün üzerine,
kurudu herþey, sonra adýný hiç yazmadým.
Bakýþlarýnýn ötesinden,
beklediðin aþký bulduysan,
topraða yeniden çiçekler ekeceðim.

kaybettiðim sabahý, senin mutluluðunda bulacaðým.
Ellerinle hediye ettiðin bu günün gecesini,
çok sevdiðin þarkýlarý dinleyip yazacaðým.

Omuzlarýmda biriken yorgunluðumu,
kimseyi rahatsýz etmeden dökerim topraða,
Sessiz adýmlarla çekip giderim þehrinizden, dünyanýzdan,
belki yazmam, bir kez daha ayrýlýða.

Herþey bitti, herkes gitti,
kapýlar kapalý, gözlerin ardýndaki boþ karanlýk odalar kaldý,
yine düþündüðüm bir sen varsýn,
düþündüðümde aslýnda sen hiç yoksun,
sen kimsin, yýldýzlarý gökten çalan kadýn,
ayrýlýðýn gününde, gözleri gökte yýldýz olan kadýn.

Enes ÝLHAN
Sosyal Medyada Paylaşın: