Bıçak yarası
Ruhum çekilirken, gözlerim açýktý. Ellerim boþlukta yanarken,
aðlayacak köþelerimi tutanlar, kalbimin yenilmesi için, ömrümü kararttýlar,
kimse yoktu, gücüm yoktu, bir duvara yaslanýp, demirlerinden tutunarak yürüdüðüm ayazda,
sýrtýmdan akan kaný hanginiz gördü,
ben bildiðim herþeyi unuttum, çýkmýyordu gülüþü aklýmdan, aklýmý da bir gecede unuttum.
Zor günleri deðil, imkansýz günleri yendim, ben neden kalkarken, aðlarken,
parça parça bölünürken, yalnýzlýðýn bloklarý arasýnda ezildim, olsun, ruhum çekilirken de gözlerim açýktý,
herþeyi duydum, bütün sözlerden geçtim, beni gece karanlýðýnda çalmak isteyen kabuslara,
kanlý yenilgiler yaþattým, ama kanýyordu hala sýrtým, ve baþým dönüyordu,
bomboþtu sokak, sesler kulaklarýmda boðuluyordu.
Son nefesimi hazýrlýyordum, son gülüþümü çalýyordu.
Soðuk, çok soðuktu ellerim, sesini yýllardýr duymamýþtým.
Hatýralarýn þarkýsýný hiç söylememiþtim. Bana gözlerinden, zehirli bir kadeh sunsaydýn,
ben güçsüzlüðümden, korkaklýðýmdan, onu içebilirdim. Baþka hangi korkak bunu yapabilir,
Nasýl olsa taþlar kanýmla renk deðiþtirmiþti, sen o gün yoktun, dünde de yoktun, yarýnda olmayacaktýn.
Benim tarihimin sayfalarýnda, adýn bir þiir satýrý kadar, baþkalarýnýn gözlerine ayna olacaktý varlýðýn.
Varlýðýný, bir zerre etmeyen varlýða sahip olanlar sevecekti,
artýk ilk yaðan yaðmur, gerçeðide, yalanýda silecekti.
Enes ÝLHAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.