Gel

Gel, gel ki terketsin yýldýzlar yuvasýný.
Gel, can bulsun donmuþ serçeler vadilerde.
Hayra çýksýn bütün yollar gözlerinle,
gel, çatlamýþ toprak suya, ruhum sana doysun.

Kapýlar açýlsýn ve tüm zarafetinle içeri gir,
þehirler alev alev yanarken, susarken sükut yüzüne bakýp,
baþýný kaldýramasýn aþka bürünen suretler seni görünce.
Gel, sayýsýz kötülüðü küstürüp, iyiliði öðreterek gel.

Mavinin derinliðinde, sonu olmayan uçurumlardan düþmeyi göze alýpta gel.
Gecenin hiç bitmeyeceði, sönmeyecek ateþte yanmayý kabullenipte gel.
Beni öldür, ben aþký anlatamazken gözlerine,
çektiðim acýlara, yandýðým zamana bir tebessüm býrakýpta gel.

Sende yüzlerce okunacak þiir var,
seni baþka bir kaleme, baþka bir kelama,
baþka bir kaðýda ve gönüle sýðdýramýyorum.
Uyanamýyorum, dokunamýyorum yokluðunun güzelliðine,
yokluðunu, varlýðýna hediye edipte gel.

Bana sormadýn, beni atarken sensiz zindanlara,
sen, nihanýmsýn kýymet vermediðin canýmda,
istiyorsan bulmayý küllerimi bu karanlýkta,
bir kez dahi olsa, beni yakmak için gel.

Enes ÝLHAN
Sosyal Medyada Paylaşın: