YİĞİDİM

“Mehmet Cantekin’e”

Fidan boylum mangal yüreklim,
Rüyasýný kurdun yarýnlarýn…
Yüreðinin lisanî sevgi,
Gözlerinde mutluluðun resmi,
Dolunayý kucakladýn,
Umudun zirvesinde…

Ýnsafsýzdý egemen,
Ýnsanlýðý öðütüyordu arsýzca,
Taþlarýnda deðirmen…
Ay ýþýðý dolu gök kubbede,
Yürüdün yýldýzlarýn þavkýna,
Güneþ öptü gözlerinden…

Gökyüzü kadar engin,
Okyanuslar derinliðinde,
Yüksekliðinde yýldýzlarýn,
Baharlar düþledin insanlýða,
Alacakaranlýðýnda zamanýn,
Kanat çýrptýn sevdan uðruna…

Bilirdin vadiler yutar,
Þarkýsýný bülbüllerin…
Karanlýðýn kurtlarý azgýn,
Yýlanlar sinsi çakallar hoyrat,
Kavurdular genç bedenleri,
Demiri eriten ateþte…

Seher yeli vurur yere zambaðý,
Zulüm cana mezar eder topraðý,
Ýçtiniz sirkesini hayatýn,
Gülümsemenize düþtü gölge…
Sevdanýz bize oldu yâr,
Yiðitliðiniz size kaldý kâr…


Mehmet Cantekin
Kâhta:17.05.1948
Ýstanbul:19 Eylül 1969
Orman Fakültesi Öðrencisi

Sosyal Medyada Paylaşın: