Dünya denen dönen þey. Kafalarýmýz allak bullak. Aklýmýzda garip yorgunluk. Zor gelir yaþamak.
Ve ben. Tüm varlýðýmla gitgide azalan, Anlaþýlmazlýðýnda ölümün, Mutluluðun denklemini çözmek. Biraz sen. Biraz ben. Savaþý ruhumun nefsimlen.
Yýllardýr duran bir damla, Göz pýnarýmdan düþmeyen. Caným yanýyor. Kederlerin yeri var hissettiðim. Biliyorum, devamý acýlarýn. Yine de korkmuyorum gülümsemekten. Beni sakýn anlama! Sana bir hayýr yok gecelerimden.
Bazen kaderidir insanýn, hakikate yolculuk. Farkýnda olup Kayýp benliðinin, Bulamayacaðýný bile bile aramak. Þüphesi yetiyor, Kurgular içinde bu kusursuzluk. Dünya denen, dönen þey. Nedir içimdeki uyumsuzluk? Ve karþý konulmaz aþk ile, Ve yalnýzlýk þansým ile, Herþey hakikatin aslýna ulaþmak için, Gerisi safi yoksunluk.
Dünya bildiðimiz, yuvarlak þey. Yine döner miydi böyle acaba? Biz insanoðlu olmasak? Ýçimizde istenesi o his, Mutluluklar mutlak, Bir boyut olsa da Ýnsan gibi yaþasak.
Ve ben. Biraz senden. Biraz benden. Yüksek yoðunluklu duygu geçiþlerinin, Gözlerden kalbe açýlan boyut kapýsý misali. Nasiplensek sonsuz sevgiden. Nihayetinde Her þey bitip aslýna döndüðünde Ne ben kalacak sende, Ne de sende ben. Meðer ne dünyalar deðiþiyormuþ, Birkaç saniyelik kýsa devreden.
TmR 08.09.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
TmR71 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.