Kapanmalý artýk! Ömrün her yerinden sökülmüþ,lekelenmiþ perdesi... Bi daha açýlmamak üzere kapanmalý!
Baþrolden, figüranlaða geçtiðim þu ömür’de, biri çýkýp beni kurþunlamalý ya’da býçaklamalý... Ama bu defa tam on ikiden vurmalý! Öyle aðýr yaralý býrakmamalý...
Ansýzýn gelmeli o sahne... Sizin hiç beklemediðiniz an’da , benim ise yorgunluðumu alýp götürmesini sabýrsýzlýkla beklediðim tam da bu an’da, terasta otururken masam’da...
Sigaram kül tablasýnda yarým kalmalý ... Acý Kahvem kupamda ýlýk olmalý ... Kalemimden akan kanlý mürekkep, defterim’deki beyaz sayfa’ya ettiðim lanetleri akýtmalý... Ve tüm bunlarý, geride kalanlara miras býrakmalý ...
Ýþte ölüm beni böyle davetli bulmalý. Hamdiye Osman (Hadsiz Kalem)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hamdiye Osman Hadsiz kale Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.