SEVENİN SEFASI
Sevenin sefasý, menfaatýdýr vefâda iken
Sevdiðine vefasý, vefatýdýr cefâda iken
Cefâda vefâtý bin defa iken sevdiðine
Severken öldüðüne sevinir vefâda iken.
Aþk cefasý vefasýdýr sevenin vefatta iken
Vefa olmaz menfaattýr. Sevme olmaz menafatta iken
Çünkü menfaatte iken sevmek, sevmek deðildir
Bu, kendine meyildir; sevmek iyidir vefatta iken.
Vefa bile vefat ile olmaktýr her defada iken
Her defada vefat etmektir Hakk’a vefada iken
Çünkü ‘Vefat’, ‘Vefa’ kelimesinden gelir aslýnda
Bu da ölüm faslýnda bilinir can fedada iken.
Yani Canana ölünürse vefattýr yani vefâdýr.
Yoksa ölüm cana cefadýr. Ancak vefat vefâdýr.
Ýþte ondan, vefaya vefat denir uçarken canana
Can uçarken canana, uçmasý ancak bir defâdýr.
Çünkü bir defa ölür can cananý çün; ölmez baþka…
Geçmiþtir artýk indi canana; gayrý geçmez baþka
Baþka Canan yoktur zaten cana; sanma, uçmaya geçer
Sekiz Uçmað’a geçer anca cananý için aþka.
Vuslat denir o aþka, canana ölümünden sonra
Dünya biter artýk o vefat bölümünden sonra.
Çünkü geri gelmez can bir daha dünyaya cefa çün
Cananýyla sefa çün vefat eder ölümünden sonra.
Bunun çün vardýr insan denen can, Canana ermek çün
O da sekiz cennet denen sekiz Cinâna girmek çün
Canan Mevla’dýr; gayrisi Leyla’dýr; arkadan gelse de
Veya önden gitse de fark etmez Mevla’ya ermek çün.
Yani Yâr Mevla’ya ermek çün Leyla bile ekilir
Ekilsin, fark etmez; tabi isterse o da gelebilir
Gelmezse de caný cehenneme... Ne diyeyim baþka..?
Düþmemek çün baþka aþka, can baþka ne edebilir?!
Ancak ölebilir can Canan çün; ona da vefa denir.
Vefanýn vukuuna da ölüm denen vefat denir
Can bunun çün mezarda da mezadtýr hep Cananýna
Vuslat çün Cananýna, mezarýna mükafat denir.
Ýstemez Canan, topraða burnu sürtülmemiþ olan caný
Çünkü onun burnu Kâf daðýndadýr. Sevmez Cananý
Sevmeyenin caný cehenneme... Ne diyeyim baþka..?
Yani düþmeyen aþka, bulamaz Cananý çün cinâný.
Sekiz cinan, sekiz cennettir ki, Canandan minnettir.
Cennetliðe sekiz cennet sekiz köþe.. Ganimettir.
Ýçinde yoksa Leyla, ne diyem þimdi..? Geleseymiþ.
Gelmesini bileseymiþ.. Yoksa iþi nedamettir.
Bilmez ama sever sanýr elindeki sevdiceðini
Sever sevdiceði Mevla’sýný; oysa kendiceðini
Kandýrýr durur sevdiceðim beni seviyor diye
Sevdiði sandýðý sevdiceði, dedi diyeceðini.
Gayrý sevdiceði Mevla’dýr; yani Leyla deðildir
Çünkü Leyla’nýn gözündeki Canan, Mevla deðildir.
Sonuçta Leyla da lazým ama ben ne diyeyim ki..?!
Þunu diyeyim ki, Leyla Mevla’dan evlâ deðildir.
Evlâ Mevlâ’dýr; Leyla Leyla’dýr; gelmezse gelmesin
Bu kadar yapýlan iyiliði bilmezse bilmesin
Diyorum ama sonunda kendisine yazýk olacak; bilmiyor
Belki sevmesini bilmiyor. Bilmezse bilmesin.
ALÝ de vefalýdýr; can atar caný Cananýna
Ama çok cefalýdýr caný can atarken Cananýna
Can atarken caný Cananýna Leyla’sýný da düþünür
Leylasý kendini düþünür. Kapýlmýþ kendi dünyasýna.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ali mehmet türkoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.