GÜL-BÜLBÜL-GÜLİSTAN DESTANI
Süründüm ben gülyaðýný, çatlar mý bilmem bülbüller?!...
Gene âh-û figânýný koyuverdiler gülistanda.
Cihân duydu âhlarýný, gitti diye elden güller;
Basýp da yas havasýný, ötüþtüler gülistanda.
Deðmeye görsün gagasý bülbülün, sevmek çün güle…!...
Güle bülbül dadanmasý denir buna gülistanda;
Çok zor gelir býrakmasý gülü, sonunda bülbüle;
Çün, eyler gönül sefâsý bülbül gülle, gülistanda.
Kýyýlýr mý bülbül cana, gonca gül iken cânâný?!
Gülse, dalýnda kalana denir her dem gülistanda;
Dalýnda onca gül gonca; nice bülbülken yananý
Bülbülse güle yanana denir bunca, gülistanda.
Bülbül be, gül mü sevdiðin?! Hayýr…! Ne gül, ne dal-çubuk…
De: Aslý nedir bu iþin, bu iþ ne iþ… gülistanda?
Dal-çubuk deyip basma, in o çýktýðýn yerden çabuk!…
Dikkat et! Gülü seviþin usûlü var gülistanda.
Bastýðýn yerler dal deðil, hâl bil!.. Çün, hâla kondurur…
Ki, hâlden hâlvete meyil dürûr a’lâ, gülistanda.
Gülden alýnan bal deðil hâldir ki, ikbâldir, nûrdur;
Hep baldan öte þeylergil(!) dürûr hâlan gülistanda.
Utana arýlar bile, konmaya vech-î nûr(!) diye;
Etmemiþ Hakk, balý bile müsâade gülistanda,
Çýkacak olan yað ile(!) daha tatlý olur diye;
Sürülür göz yüz ve ele baldan a’lâ, gülistanda.
Tadý mizâcýnda onun, hele bir sür de o yaðý…!…
Kalýrsýn mazharýnda nûrun zifrde dahi gülistanda;
Adý mizâhýnda onun; izâhâtý zeytün yaðý;
O yaða mazhar oluþun zuhriyâtý gülistanda.
Bu yað o yað(!) ile mazhar; izhâr kýlmýþ Mevlâ gülden;
Bayað.. sürsünler diye var; eh, var da var gülistanda…
Duysunlar diye insanlar âþikâr dellâl var bülbülden;
Eh, yað düðünü yaparlar, aþk-û meþk düb gülistanda.
Îsâr kýlmýþ Mevlâ yaðdan tâ dîl kandiline epey…!
Yaksýnlar diye o yaðdan kandilini, gülistanda;
Ýzhâr kýlar hâla yaðdan, aks verir aynalar(!) peyderpey…
Uçmað’a Ferrârî Olanlar (UFO) fezâ denen gülistanda.
O yað ne mübarek yaðmýþ ki, aðacý da mübarek;
Gâh-i Miþket’ten fýrlamýþ, âyân olmuþ gülistanda.
Tâ ki, tayy-i mekân kýlmýþ ýþk hýzýyla o mübarek;
Iþk-aþk-meþk…olup da kalmýþ onsekizbin gülistanda…
He ya bülbül! Ben, o yaðdan söz ettim sana buncadýr…
Var ya bülbül bak o yaðdan, dolaþtýðýn gülistanda!
Ben de alacaðým yaðdan bu dem ama… gül goncadýr;
Sonra alacaðým ondan, söz ettim ben, gülistanda.
Sen sevedur yapraðýný goncanýn, nasýl seversen…!
Deþele dur topraðýný serinlik çün gülistanda…
Gül, yað içündür; yaðýný çýkar, çýkarabilirsen…!...
Karýþtýrma þakýmaný, belenirsin gülistanda.
Diken sivri, tenin nazik, kaldý gonca gül bunca dem…
Dikene takýldýn, yazýk!... Kýzardýn kaldýn gülistanda.
Gül goncaysa da birazcýk, bülbülle fink etmez ki hem;
Çün ki, bunca fem azýcýk bile renk vermez gülistanda.
Renk gelse aldan ol feme, bu gülden deme, bil, demden…!
Denk gelse demden ol feme, dikendendir gülistanda ;
Fink etse de gül goncasý be senlen feme dek tümden…
Güle gene gonca dene, sana koca… gülistanda.
A be koca bülbül, bu ne? Goncaysa da gül yaðlýktýr;
Mühim olan saðlýktýr be bülbülsen de gülistanda!
Bunca gonca güller niye daðdaysa bile baðlýktýr?
Çün güllü daðlýk baðlýktýr; eh, dað olmaz gülistanda.
Gülistanýn bülbülüysen hoþca sev gülü, goncadýr;
Senin gibi var mý kimse, böyle hoyratca, gülistanda?
Gonca gül kokunca neyse…! kokmayýnca ancadýr…!
Büyüsün de öyle sev sen, yani kokunca… gülistanda.
Yaðý çýkmaz goncanýn hem serpiþen tam bir gülün kadar;
Ondan dediydim bekleyim diye ben bu gülistanda;
Baktým ki, iþ baþýnda fem, nâ sürersin benim kadar
O yaðýndan deyip o dem, baktým durdum gülistanda…
Baktým ki üzülüp birden ötmeye durdun iþ diye!
Tabi ötmek de iþ, emirden! Kalakaldýn gülistanda…
Kýrmýzý çýktý deminden, bitti tâkatýn iyice;
Emân dilendin ötmeylen, beni gördün gülistanda.
Neden ötersin be bülbül, bilmem, bunca zârî zârî?
O öte þey içindir gül; ondan gonca o gülistanda;
O öte þey sana ödül, bil ey bülbül! …Bilsen bari…!
Sana, hep meþk için mi gül? Yaz-kýþ üzül, gülistanda.
Kýþýn gül yok diye üzül, yazýn diken battý diye…!
Ne zaman gülersin bülbül? Bir, gül gayri gülistanda!
Feminde onca gonca gül dürûr iken, hüznün niye…?
Bilir misin aceb bülbül, kýymet kime gülistanda?!…
Binbir çiçeðe hücum var, bal diye arýdan her dem…
Hâl var, bala ne lûzum var? diye olmaya gülistanda;
Gül üstünde nüfûzum var dersin be, bu nasýl erdem?
Bülbül be! Sana buðzum var, ben de lâzýmým gülistanda.
Ne iþin var demiyesin; herhâl vardýr bir iþimiz…!…
Getirdim kumkum testisin, dolduracaðým gülistanda;
Bak bülbül, üzülmeyesin! Gül iþi bizim iþimiz;
Yaðý bizim, vereceksin, alacaðým gülistanda.
Dolduracaðým bir yandan âh etsen de, gül yaðýný;
Sürüneceðim öbür yandan, doldururken gülistanda;
Yað gitti diye âhýndan inletsen dahi Tûr.. daðýný,
Ah etti diye yaðýndan sürmem sanma gülistanda.
Bir, rinne’si sizin ancak o güllerin, a be bülbül!
Yaðýysa bizim olacak o güllerin, gülistanda;
Yaðý zeytünden muhakkak; türevi þemâili gül;
Gelmiþ zeyt-û reyhâný; bak, kokla! O nûr, gülistanda.
Var sen, onu gül yaðý san!… Özü zeytûn yaðý gülün,
Hem de en kokulusundan! Kokar gayri, gülistanda;
Diken-û kým’u filâctan alacalanan bülbülün
Rîh-î yâr denen ilâctan içesi gelir gülistanda.
Ýster içesin gelsin bülbül, ister sürünesin…Yað bizim;
Alacaðým elime gül, sýkacaðým gülistanda;
Sen ister aðla, ister gül a bülbül! Gül yaðý bizim;
Ýster sevin, ister üzül, sürüneceðim gülistanda.
Gül yaðý var ya, gül yaðý…!…Bilir misin sen aslýný?!
Kýlar o ýþk-aþk-meþk… baðý o dem bað-û gülistanda;
Mezec kýlar baða daðý bir görsen hâlvet faslýný!
Iþk hýzýyla koþar tosbaðý dahi o dem, gülistanda.
Demek ki sen hiç gül yaðý sürünmemiþsin a bülbül!
Sürünseydin sen bayaðý… duramazdýn gülistanda;
Vursan aþkýndan aþaðý gaganla sen güle bülbül!
Gaganýn gama yataðý nûr saçardý gülistanda.
Dikenin dürttüðü yeri dürtmekten kýzarmýþ gagan;
Böyle yok baþka benzeri senin gibi gülistanda;
Bir de var daha beteri!… Ötmekten pislemiþ kakan,
Yayýlan onun haberi!… halt edersin gülistanda.
Goncasýndan gül, yanaðý ol habîbin, el varmaya;
Ýncinir diye yanaðý, elletilmeye gülistanda;
Deðdirme gel, el-ayaðý bülbül! Edebten olmaya;
Galiba diken dayaðý bundan gerek gülistanda!
Hep tat alýyorum san sen diken acýsýyla, yalan!
Tadý tâ gülü sevmekten bile öte, gülistanda;
Sen gülü yaðýndan sevsen, pek muteber idin inan!
Yeterdi dahi bir reyhan, mest olmaða gülistanda.
Üzme bülbül gonca gülü! Üzülürsün dikeniyle
Davranmak gerek ölçülü; bu edebtir gülistanda;
Yaðýndan ötürü sev gülü, sevgili olmasiyle
Va’d edilen o ödülü alýrsýn bak gülistanda.
Ödül, yanmasýdýr canýn cânânýna hem göçerken;
Dîl denen bâb-î cânânýn eþiðiyse gülistanda.
Derlediði güldür canýn yükü cânâna giderken;
Rûh, yüklenmiþ yükü ânýn; ten eþeðiyse gülistanda.
Bunca gülü sen hafîf görme, anca varýrsýn… zaman geç;
Ölme eþeðim ha ölme…! Yonca olmaz gülistanda;
Gonca gülü alýp sürme! Gonca edebtir, aman geç…!
Ýçi onca yað ve sürme… Ben sürerim gülistanda.
Hâline bak bülbül, utan! O edeb-i Muhammed’tir; (s.a.s)
Her zerresinde yað nûrdan olup, parlar gülistanda;
Ger sürünürsen bu yaðdan, tâ ebedî muhabbettir…
Her kerresinde yanaktan kokup dürûr gülistanda.
Vahy etseydi Hakk, arýya gülden de yap diye balý,
Bal-mal çýkmazdý, nûr çýkardý o demde gülistanda.
O, “Miþket misâli…” var ya…! zeyt’inden parlarken her dalý,
Gece çökmezdi oraya, hep ýþýk olurdu gülistanda.
Olurdu belki þems kadar, belki de daha zýyâlý…
Gökteki þemse bu kadar hacet olmazdý gülistanda;
Belki çýkardý Arþ’a kadar ýþkýyla her bir gül dalý,
Zeyt’inden alýp, âþikar parlar dururdu gülistanda.
Balý cennetteki baldan olurdu tat kývamýyla,
Hem de cennetteki hâldan(!) olurdu yerken gülistanda;
Nice tadardýk tadýndan, kokusuyla, havasýyla…
Belki hem hâlvet tadýndan bulur dururduk gülistanda.
Ýnerdi hûrîler nice, dokuzuncu cennet diye…
Adý da, “Gulûs tann” diye okunurdu gülistanda;
Gulûstann’lýk olmuþ diye þöyle bir uðrayana bile
Ederlerdi melâike musâfaha gülistanda.
Nûrundan alýyor bunu gülistan, tâ habîbinin;
Þöyle bir ballanýp, bunu sunsa var ya gülistanda…!…
Ehl-i cennet eksik bulurdu kývâmýný lezzetinin,
Arardý tadýný-tuzunu… olurdu da gülistanda
Hâcet kalmazdý belki de sekiz cennete hem,
Kalsa bile hem ilki de kurulurdu gülistanda;
Bu gülistan iyi ki de var, üstelik dünyada hem!
Dünyanýn bütün zevki de sefâsý da gülistanda…
Zeytûndür özendiði tip gül aðacýnýn, sûsü çün;
Þümûldür gül yüzlü habîb, sûsüyle tâ gülistanda;
Meþ’ale-i aþkla þebîb ehl-i gülistan, özü çün;
Yanmayanlara da tabîb olur, yakar gülistanda.
Yanaða benzer gonca gül, yanaktanmýþ gibi kokar;
Yanaða sürdüm be bülbül edebimden, gülistanda;
Ona nâ denk nergiz, sünbül… Uzaktanmýþ gibi kokar;
Ýbâdet, gül koklamaktýr tâ derûnden gülistanda.
Koklamak gül reyhânýný ibâdettir beþere hem;
Basýp durmak gül dalýný ihânettir gülistanda;
Alýr bir gül, yaðýný zeytinden ki, þecere hem,
Parlatýr gül o yaðýný yâr þevkinden gülistanda.
A bülbül! Bildin mi yaðý? Senin bildiðinden deðil…
Bu benim bildiðim yaðý sürdüm durdum gülistanda;
Bilemedim solu-saðý, serhûþ ettiðinden deðil,
Olmadýðýndan doðu-batý, döndüm durdum gülistanda.
Olmadýðýndan doðu-batý, kalýp batý’ gibi oldu;
Doðup batý’ batýp vatý’… gibi gün yok gülistanda;
Bî cihetten olup batý’ semerât-ý zeyti doldu;
Dolularý dîl kumkumu, kalýp kaldý gülistanda…
Gördüm, yaðdan bî habersin; sürdüm yaðý habersizce;
Diken ile berabersin, haberin yok gülistanda;
Bana nasîbmiþ, ne dersin davrandýðýndan edebsizce?!
Sen hep dikenle meþgulsün, gülü varken gülistanda.
Gülü tâ yaðýndan mühim, yaðý da tâ kokusundan(!)
Koku yâr kokusu, mühim; kokar durur gülistanda;
Bülbülü âhýndan mühim, âhý da tâ korkusundan…
Korku Hakk korkusu, mühim!... O yâr dürûr gülistanda.
Bak bu doðru bülbül bu dem! Devâm et bu korkuya sen;
Taþ bile bu korkuyla hem kokulanýr gülistanda;
Çün bu yâr kokusu madem, dadan hep bu kokuya sen;
Ama deðmeden al her dem, edebtendir gülistanda.
Neyse…! Sen bize, gel biraz izin ver, þöyle geçelim…
Banalým kýyýsýndan az, yaðýndan da gülistanda;
Dadanasýmýz var biraz, kokusundan da çekelim;
Ne de olsa erâbýz(!) biraz, yaðlanalým gülistanda.
Çekil be bülbül! Yað lâzým bana, süreceðim iþte…!
Yaðlansýn aðzým-boðazým… Pek iþ var bu gülistanda…!
Hazýr þu dem gönül sazým, yarýþ ettireceðim meþkte;
Geçer inþâallâh nazým; hem aþk var bu gülistanda;
Dinle ALÝ’yi cancaðýzým! Hem meþk var bu gülistanda...
ALÝ MEHMET TÜRKOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
ali mehmet türkoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.