BENDENİZ ÇAKIL TAŞI
Yok gayri baþka ihtimâl, kazan insan bu savaþý!
Nefsi yenmektir istiklâl, nefis ise epey þaþý…
Oku ilm-i aþk, ilm-i hâl; devþir hemen akl-û baþý…
Yontsun bencileyin gözyaþý, bendeniz çakýl taþý.
Gelir giderim dalgayla, mürþidim deryâdýr benim;
Derviþlik aþka ilgâyla, çektiðim sevdâdýr benim;
Yuvarlandým hep aþkýyla, sevdiðim Mevlâ’dýr benim;
Yontuðum Leylâ’dýr benim; bendeniz çakýl taþý.
Olamam ben baþka yolda, su yoludur benim yolum;
“Su testisi su yolunda…” diye öðretti okulum;
Deyin gayri, saðda-solda… düzeldi kanadým-kolum;
Belli olmaz saðým-solum…! Bendeniz, çakýl taþý.
Baþ yarmam gayri, uslandým; umulmadýk taþ deðilim
Boþ kalmam gayri, ýslandým; iþlenmedik taþ deðilim
Dik durmam gayri, yaslandým; tutulmadýk taþ deðilim;
Yontulmadýk taþ deðilim, bendeniz çakýl taþý.
Nice evvel zaman idi, silinmezlerdi benimle;
Hem de ilgilenmezlerdi böyle boyumla-enimle…
Deðmezlerdi bile beni, keserdim keskin yerimle;
Ýnanmadýlar dedim de…!… Bendeniz, çakýl taþý.
Düþtüydüm nice ýraktan yuvarlanmak çün sâhile,
Geldim gayri bir ýrmaktan, yuvarlandým bu sâhile;
Býkmýþtým gayri durmaktan, girdim suya tamah ile;
Bir baktým o dem sâhile, bendeniz çakýl taþý…!…
Orada bir ben olsam âlâ, nicesi varmýþ pek âlâ!
Çakýl çoklukla yakýþa, öyle kýlmýþ Hakk teâlâ;
Çakýl çakýlla buluþa buluþa oluþa hâlâ…
Geçer sâhilde duruþa; bendeniz çakýl taþý.
Yuvarlana yuvarlana uðramýþým bir denize;
Girdim tepeden týrnaða, yunmak için bu denize;
Düþerek dereden ýrmaða, geldiðimde bu denize,
Bir hâl oldu bendenize, bendeniz çakýl taþý.
Fýrsattýr dere kenarý, olmak için çakýl taþý;
Düþtüm de buldum deryâyý, anladým kuruyu-yaþý…
Yol bildim yuvarlanmayý; dereye taþýttým nâþý;
Eh, düzeltti kolu-baþý… bendeniz çakýl taþý.
Dere, götürmek çün denize akýl etsin diye beni,
Kendi içinden denize nakil etsin diye beni,
Çehre verip bet-benize, çakýl etsin diye beni,
Aldý da götürdü beni… bendeniz çakýl taþý.
Çýkmam ben bir daha daða, gayri çakýlým, derviþim…
Ne iþim var benim daðda? Denizde hep benim iþim;
Dað-tepeyi býrakýp da zaten denize inmiþim…!
Çün ben denizi sevmiþim, bendeniz çakýl taþý.
Deniz ile ilgâlanmak dalýp çýkmamak içindir;
Sâhilinde çalkalanmak olup, sýkmamak içindir;
Ýþimizdir yunup, çýkmak; cünûb çýkmamak içindir;
Kýrklandýk bak o biçimdir…!… Bendeniz çakýl taþý.
Kýrk sýrdýr, kýrklar var, dosttur; yediler, üçler, birler… var;
Farklýdýr makâmlar, posttur dediler; güç emirler var…!
Taþ gibi kâlplere destûr verirler; çok kasvetler var…
Yontulmak gibi hasletler var…! Bendeniz çakýl taþý!
Çakýl çakýldan üstünmüþ; kimimiz mor, kimimiz beyâz…
Akýl akýldan üstünmüþ; kimimiz çok etmiþ niyâz;
Çakýl taþýna dönüþmüþüz, bu ne âlâ imtiyaz…!...
Yorum yapma ALÝ biraz…! Bendeniz çakýl taþý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ali mehmet türkoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.