AHVÂL-İ KÂİNÂT
Bî takâtýndan ötürü, firâkýndaki ezâya
Savrulmuþ onsekizbinin hepsi de bî nâhi fezâya;
Savrulanlarýn her biri aþka davet edilmiþler,
Sevdâlanýp dizilmiþler çark-ý felek denen hizâya…!
Tam sevmiþler rablerini, döne döne þavk saçarak…
Hiç biri de olmadan söne söne… aþk yaparak;
Gitmiþler git denilen yöne yöne… aþk olsun diye,
Geçmeden ikide bir öne öne… hep þavt yaparak….
Kâ’beleri yârab! aþkýn, kürresinden zerresine…
Harâretleri hep taþkýn, nice baksak neresine…!
Hepsi aþkýna alýþkýn, dönerler sýcak sýcak…
Hem bî nâr kalýr hem þaþkýn, “Dur!” desen bir keresine.
Nüvesi aþkýn imiþ de öyle dönmüþler bu hâlde;
Dönmeyen þaþkýn imiþ de geride kalmýþlar herhâlde…
Diyecektim! Her þey dönmüþ de bir biz farkýnda deðiliz!
Hem dönmüþ hem de sevmiþ de… hesabý olacak merhalde…!
Merhal, mahþer imiþ son dem son hazýrlýk çün mümekkene(!)
Herhâl geçer imiþ o dem, tam nâzýrlýk çün temkîne;
Herhâl beþereymiþ kýdem, cennet dahi telvîn iken,
Derhal seyrân imiþ o dem ALÝ, Hakk yâr mümekkine…
Sosyal Medyada Paylaşın:
ali mehmet türkoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.