Vakitlerden kýþ ;
Ve ben bir yoksunluk mevsimine
Yine hazýrlýksýz yakalanýyordum..
Derme çatma kalbimin içinde,
Kendime çarpan sesimden
Ucu yanýk Þiirler yazýyorum
Sana gelen bütün yollar kapalý,
Özlemenin ayaklarý yok ki,
içim de daraðacý kurulurken
intihara hazýr hasretim
yalýn ayak gelip kapýný çalsýn ..
Dalgakýran setleri aþarak,
vuruyor düþüncelerim ayak izlerine ,
Ve gidiþinin tozlarý doldu ciðerime
Nasýl üzülmek ise bu !
evimin önünde kapýyý bulamýyorum
tam göðsümün ortasýnda yangýn
ve ben yaðmur damlalarýndan korkuyorum
Kendime kýzýyorum,
bir zamanlar sustuklarýma iç çekiyorum,
Ne çok “Seni seviyorum” demeler biriktirmiþim.
Ah keþke diyorum
Þimdi çýka gelsen
Vakit tan yeri
Sözcükleri yormadan bakýþalým,
Uyku hükümdarlýðýný yitirsin
Ve ben gözlerinde
aþkýn yedi ceddini selama durayým
Muhatabýný bulamayan
“Nasýlsýn” suali acýtýyor dilimi
Yalancý iyiyim demeler
yamalýyor kulaklarý mý
Ah !
Gövdemi devirir, belimi büker
yoksunluk fukarasý
Sana üþümenin uyuklamasý esir alýr gözlerimi
ve yýkýlýrým kalp üstü köprücük kemiðine ,
Dudaklarýn deðer
nefesimin kimsesizliðine
gecenin sessizliðinde
yýldýzlara dans ettiren
Sesinin yankýsý doluþur içerime
tam ellerini tutacaðým anda
bir mayýn patlar göðsümün üstünde
ve birden uyanýrým
yeniden paramparça yalnýzlýðýmýn hikayesine
Kar eriyip giderse ;
Geceler yine soðuk olur mu ?
yapraklarý dibine düþen aðaç
güneþ yüzü görmeyen ev
hüznünü içine damýtan deniz
vuslatý tedavülden kalkmýþ ayrýlýk
miadý dolmuþ ömrün
son demindeyim
kim bilir ölmez isem ,
Belki yine gelirsin
Sokaklar sardunya kokar
Ve sen kýrmýzý pembe yanaklarýn ile
Yine benim sevgilim olursun..
Fýrat Yetiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.