GÖNÜLDEN GÖMÜLÜ BİR ŞİİR
Dualar yaðýyor üzerine,
Giyme þu eskiyen paltonu!
Yakma bir alevle sönen umutlarýmý...
Duyma ne olur yamacýmdan yankýlananlarý,
Sen öylece kal,
Býrak sana söylenen yalanlarý...
Yine soðuyorsun sýcacýk avuçlarda.
Elinde bir kilim, beldeler arýyor,
Kaçýþlarýn en delisine savruluyor,
Görünmeyen birini uðurluyorsun...
Kimdi seni bu denli yaðmura karýþtýran,
Aðlatan ince bir keman gibi…
Saçlarýn daðýlmýþ yine.
Rüzgar mý topladýn dün gece?
Suretine ne çok bakan var sinsice,
Sen bakma,
Ýnanma onlarýn sadýk gülüþüne!
Yapma dedim kalma buralarda.
Durma yolunu karanlýða çaðýranlarýn kýyýsýnda.
Seni, sana düþman edenlerin var oluþuna,
Yakanda bilinmez bir iz býrakanlara,
Sen takýlma!
Yarýnlar mý çaðýrýyor bizi ey gönül?
Ezeli bir koku kaplýyor ruhumu,
Yoksa davetli miyiz yine bir gece,
Geçmiþin daðýlmýþ sofralarýndaki o iþkenceye?
Nereye nasýl gideceðiz biz seninle?
Paletimde tükendi bütün renkler...
Kalmadý bak artýk benden bir parça.
Kayan bütün yýldýzlar toplandý hepsi sýrtýmda,
Zamanýn tehdit ediþi de yaný baþýmda,
Ýnan ki yaðmur da dinecek zamanla,
Boþ ver kalalým yine biz seninle burada....
ZEYNEP SENA DOÐANTEKÝN/ EKÝM 2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
ZSENADOĞANTEKİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.