Huzursuzluk

Kapýyý açýp içeri girince baþlýyor her þey
Ceketimi asýp
Derin bir nefes aldýktan sonra solgun ampulün düðmesine basýyorum
Aydýnlýk pencereden dýþarýya doðru akýyor
Ve dýþarýdan içeriye karanlýk doðuyor
Yazmak için bütün gün bekledigimi biliyorum
Kaleme uzanýrken aklýmdan her þey uçup gidiyor
Bir sigara yaktýktan sonra deðiþir diyorum
Ciðerlerimi biraz daha soldurduktan sonra yani,
Kesik öksürüklerle bölünüyor nefes alýþým
Karanlýk aydýnlýkla yer deðiþtiriyor
Güneþin kokusunu özlüyorum o an
Çýðlýklar duyuyorum kaðýdýn beyazlýðýndan kalemin ucuna doðru yükselerek yaklaþan
Yazmaktan vazgeçip sorgulamaya baþlýyorum
Acýyor bir þeyler bir yerde
Kanýyor bazen
Oraya varýyorum hiç hareket etmeden
kýrýk bacaklý sandalyemde otururken
Hiç umutlu bulmuyorum kendimi
Hiç yaþamamýþ hissediyorum hep
Öyleyse neden bu acý boþluk
Yüreðimi týrmalayan bu eller
Baþýmý göðsüne koymayý istedigim kadýnýn elleri mi?
Hýzla uzaklaþýyorum
evden
ýþýktan
pencereden
Hýzla uzaklaþýyorum uzaklardaki o kadýnýn,
Hayalinden.
Sosyal Medyada Paylaşın: