Bilmiyordum Iþýklý bir vitrinde Mutluluðu üzerinde deneyen cansýz bir mankendi Iþýklar solarken bu kentte Öylesine bir duyguydu o an
Bilmiyordum Eskiden kalma bir alýþkanlýkla Merhaba dedim Geleceðin beni gösteren aynasý gözlerine Sonra gözyaþlarýný gördüm Merhamet kalbimden ona yol alýrken Yaðmurlu bir Ýstanbul ikindisi Kollarýmdaydý o…
Bilmiyordum Sol elimin bir parmaðýydý sýzlayan Onunda görüp kaybolmasýna sebep büyük acým Yokluðuna sarýldým, Kelimeleri susup hatýralara boðuldum Mevsimlerce ona ait ne varsa sakladým
Bilmiyordum Masumdum ama ondan yoksun Kadehler onsuz günlerin anýsýydý sonralarý Sokaklarda yalýn ayak umutlarla aradým bilinmezliði Ona benzeyen herkesi sevdim
Bilmiyordum Bir akþam onun olduðu bir masada Elimde eski günlerin anýsýna bir kadeh Özlemle ezberlerken gülüþünü Dokunmadan sevdim kaçak gözlerini Mevsimler yýllarý takýp koluna geçerken önümden Býraktým kendimi onun masum rüyasýna Ýsyan günlerinde bir aþkýn En koyu acýsýydý yýllarca beklediðim
Bilmiyordum Uzun bir yolculuktu Ayrýntýlar gün gibi gerçek Ansýzýn bir rüyada bulurken ikimizi Bir acý Masumken her aþk gibi Ona ulaþma hayalini ve onu alýp götürdü benden
Hayatýmýn en mutlu anýydý Bilmiyordum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şener İpek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.