Penceresi güneþi özleyen bir otel odasý
Ýçimde geç kalmanýn piþmanlýðý
Kýsa bir notAnkara’dayým…
Resmiyet taþýyan bir hava
Þafak söküyordu
Pencerem güneþ’i
Ben seni özlüyordum…
Yastýðýmýn kenarýnda bir kadeh
Geceden kalma hüzünle dolu…
Güvercinler ulaþmýþtý nefes aldýðýn sabahlara
Sessizliði býrakmasaydýn kanatlarýna
Anlatabilirdim seni
Anlayabilirdim sensizliði…
Uykulu adýmlarýn geç kalma telaþý
Sokaklarý yaðmalarken
Beklenen biri gibi geride býraktým geceyi
Hüzün taþýyan kadehleri
Sensizliðe vurup kýrdým..
Kaldýrým taþlarýnda býraktýðým izler
Sana gelmek için aldýðým nefeslerdi.
Yolculuk sevinç ve korku dolu
Adýmlarým çaresiz günahlardan sonra ilk sabah
Yürüyorumzaman sonsuza
Ben sana yol alýyorum…
Adýný bir daha hatýrlayamayacaðým çiçekler
Kururken ellerimde
Ve zaman yine yürürken sensizliðe
Ýçimde ulaþýlmayan bir duygu olurken sen
Ankara’ya güneþ doðuyor usulca
Buz tutuyor yalnýzlýðým
Kalbimi alýp avuçlarýna…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.