Duvarda öylece asýlý duruyordu Benimle hiç konuþmuyor asla yüzüme bakmýyordu Ve ben ona küstüm. Dingin bir sonbahar aksamiydi Yaðmur ve rüzgarlarýn henüz baþlamadýðý Belki de yazýn en son günleri Balkon kapýsýný açtýðýmda içeri hafif bir yel girerdi Dokunmazdi saçlarýna Yanaðýný okþar geçerdi duvarda ki fotoðrafýn Ama ben ona küstüm, küs olduðum için belki de yanaginda ki kýrmýzýlýðý gõrmezdim Havalar iyice serinleyince pencereleri kapattým Artýk rüzgar da dokunmuyordu ona Duvarda oylece asýlý kalmýþtý Sevgiden yoksun Her þeye herkese küs.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şener İpek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.