Duvarlardan tablolar indirilmiþ
Yaný baþýnda bekleyen vagonlar
Sesleri geçirmez kapý boþluðu
Uzaktan dinliyorum seni, beni
Usulca
Kalbe okunan þiirleri incitmiþ gibi
Otlaklarda hep ayný hüzünlü ezgi
Sessizlik kopmuþ gidiyor
Avuçlarýmý yakan alev
Zamana býrakýr yük, aðýr
Duygusal dökümlerle
Esrarlý bir yangýna su taþýyan gitar
Sýzýverir düþlere
Baðýrabilirim….
Baðýrabilirim ilkbahara kadar
Daldan dala göç
Yeþilden sarýya dönen beniz
Hüznün özü
Gözyaþý kuruluðu kadar hisli
Her ayrýlýk bu kadar mý acýtýr
Sarýlýp sarmalarcasýna
Göðün kýyýsýna sinmiþ gri bulutlar
Sýrtýnda, baþlýklý kaim palto
Bohçasýndan þemsiye çýkarýr;
Bu ses ki buruk, ruhumu aralar
Yorgunluk pencerelerde
Yorgunluk, içime sinecekmiþ gibi
Boðazýma hýçkýrýk bastýrýr her defasýnda yeniden
Gidelim haydi! Gidelim!
Kapýyý çaldý sonbahar...
Ümmühan YILDIZ