’’Ay doðdu, güneþ battý, Ama sen hep etrafýmdaydýn’’
Tene bir buse düþtü Þafaða doluþtu ötücü kuþlar Uyandý kuytularda nehirler Kutsandý güller gelincikler Bahçesinde açan kýzýl akþamlar Utangaçtý söz eþiði Sûkutumuz uzun uzadýya Þiirler aðzýna kadar Biz, birbirimize daha çok sarýldýk
Annem ninniler söylüyor Taptaze tomurcuk beþikte O ilk ‘‘an’’ bugün dünün aynýsý Ay doðdu kokladýk yedi tepeyi Uyandý evin damýnda sevinçler Erken kalkýp seni kucakladým Sevmekte baþlayan her þeyde Zirve yaptý sabahlar Döndüm dünyayý kucakladým
Ey! Benim enstrümaným Göðsümü sardý melek sürüsü Kuluçkadýr hayatýn rayihasý Aynada gönlüm bana baktý Irmaklarýn sesi geldi sevdim Avuçladým aklýndan geçenleri Taze zamanlara yoðurdum Gün doðdu, güneþ açtý, Yeniden anýmsadým Saçlarýmýn ahenkle salýnýþýný...
Ümmühan YILDIZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümmühan Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.