Her yeni gün de tükenir
Gelir uzun kýþ, sonra bahar
Muradý dördüncü cemreye býrakýp
Birbirleri üzerinde yürüyen arzular
Yok olacak cihanda
Hayatýn neþvesini çok kere kör-saðýrlar aðýrlar
Genizde düðümlenen ses acý çeker
Susarsýn gençliðin tavýnda
Gözünü sever toprak ana
Alnýný altýn varakla boyamýþ
Bir deðer bilmez gelip kalbin yankýsýný bozar
Kadim zamandan beri kopuz naðmelerine
Nefer olmuþ toynaklar
Tanrý’nýn önünde yüzünü utanarak saklar
Ruhani baðlýlýk kime zor
Sihirli beþiðinde yýldýzlar sönük
Kutsanýr gece sessizliði
Yetiþsen þu daðlarýn uyanýþýna
Aydýnlanmaya ilk sen dokunsan
Saðýnda, solunda meþale
Taptýðýn gökte görkemli mavi
Saklanmaz gelen-gidenden
Köhne inanç da gördü, köhne insan da
Ama güz aylarý hiç bozulmadý.
Ümmühan YILDIZ