İlk Cinayet Kabil ve Habil

Kabil ve Habil ile baþladý ilk cinayet.
Ýlk nefret...
Ýlk kan...
Ýlk ölüm...
Tanrý’da ses etmedi önce, Nuh’a kadar!

Kýskandý büyük olan Kabil, küçük olan Habil’i.
Âdem’den olup Havva’dan doðan iki insanoðlundan Kabil’in, ilk töreye isyanýydý bu.
Bir baþkaldýrýþ!
Ýkiz ve dünya güzeli iki kýz kardeþin eþ deðiþtirip evlenmesine karþý çýkýþtý...
Belki de sadece sebep!

Ýlk nefret...
Ýlk kan...
Ýlk ölüm için!

Ve kýskançlýktý adý!
Sonra durmadý düþen kanýn toprakta býraktýðý yol...
Ölüm ve korku sardý her yeri
Koku ve dehþette...
Tanrý’da ses etmedi önce, Nuh’a kadar!

Cesetler kan gölü içinde yatýyordu
Önce hayvanýn tadýna
Yabani domuz, çið balýk...
Sonra insanýn
Genç
Yaþlý
Kadýn
Çocuk
Kör, sakat,
Meczup, kara hummalý...

Birer birer...
Sonra biner biner...
Öldüler!
Milyon kez öldüler!

Ölüm, öldürmenin tadýna varalý çok milyon insan olmuþtu bir kere.
Bazen yakýlýp külleri Nil nehri boyunca serpildi
Bazen bir tüccar hançerinde Tunus çöllerinde daðýldý rüzgarla.
Bazen bir toplu mezara atýlýp kireçle kapatýlarak...
Bazense törenle gömüldükleri yerin üstüne bir mezar daha.

Bir mezar daha sonra...
Mezar, mezar üstüne
Mezar, mezarlýklar üstüne!

Kabil ve Habil’le baþladý ilk cinayet
Firavuna kadar uzandý çýðlýklarý...
Ve binlerce köle düþtü piramidin þaþalý gölgesine
Kýrbaç sesleriyle
Bir yudum su yalvarýþlarýyla.

Ýlk savaþý Kabil baþlatmýþtý küçük olan Habil’i öldürerek
Tanrý’ da ses etmedi önce, Nuh’a kadar!

Silah kolaydý öldürmek fiili deðmiþti ne de olsa bir kere ele
Taþ, sopa, kýlýç, ok, tabanca, tüfek, top, bomba, kimyasal!
Halepçe ve Nagazaki!

Yanýk eller, soluksuz kalmýþ genizler
Safran kustu çocuklar
Misket oynarken sokak aralarýnda.
Safran; gün boyu, geceler boyu
Kimi sakat; kol, bacak yoksunu
Kimi deli, korkmuþ gözleri
Üstelik;
Siyanürlü siyahlardan hemen sonra
Beyaz adam sahipliðinde
Satýlýrken eti pazarda.

Kabil ve Habil’le baþladý ilk cinayet.
Tanrý’da ses etmedi önce, Nuh’a kadar!

Ne varsa kullandý insan, insaný katlederken
Bir türlü sonu gelmiyordu!
Daha çok kan, daha çok ölüm
Daha çok þehvet ve fazlasýyla arzu, ihtiras...
Þeytan aracýydý sadece
Ve zavallýydý
Aciz, belki de sýska...
Figüran girdiði oyunda hep günahkar seçilmesi kendi isteði deðil Tanrýnýn buyruðuydu...
Acemiydi kurnazlýkta þeytan ama ustasýydý hilekar insan...

Ýnsan, Ýsa’nýn doðradýðý ekmeði yedi eti niyetine
Daðda mahsur kalanlar arkadaþlarýnýn etini
Elini, bacaðýný, gözünü...
Nuh’tan hemen sonra ve Tanrýnýn ilk kýzgýnlýðýnda...
Kabil ve Habil’le baþlamýþtý ilk cinayet.

Zaman akýp geçti...
Ýlkel zamanlar yerini modern zamanlara teslim etmiþti
Sanayi, tarýmý ele geçirirken
Gökyüzünü kara bulutlarla öldüren makineler almýþtý
Ateþ kusuyorlardý
Ve savaþlar koltuklardan yönetiliyordu
Yüz yýlda bir deli, dünyayý ele geçirmeye soyunuyordu
Toprak büyütmeye, köleleþtirmeye, daha fazla insan kaný dökmeye...

Vurun, öldürün, acýmayýn, yok edin, katledin!

Birbirinden habersiz düþüyordu saflar
Birbirinden habersiz...
Yattýlar sonra ölüler koyun koyuna

Mektup teslimatlarý, hatýratlar,
Kanlý ellerle verilirken ailelere
Hep karþý; kötüydü, kýyým yapýp öldüren dediler.
Korkanlar, ölümden kaçanlarsa
Vuruldular korkusuz bir subayýn eli hazýr tetiðiyle.

Öldürüldüler...

Anlamýný bilmedikleri bir nedene savaþtýlar
Anlamýný bilmedikleri bir neden için
Öldüler...
Öldürüldüler...

Kabil ve Habil’le baþlamýþtý ilk cinayet.
Tanrý’da ses etmemiþti önce, Nuh’a kadar!
Sosyal Medyada Paylaşın: