Yüzüm Yağmur
Bir anda durdu zaman
Durdum öyle, öylesine
Hem de hazýrlýksýz
Ýnceden yaðmur
Yüzüm etkisiz eleman.
Bir anda durmanýn tecrübesizliði
Ýçime çekemediðim bir havasýzlýk
Mavi, griye dönmüþ yüzüm yukarý bakýyor
Yukarý bakan bir yüz
Daha yukarý…
Delip geçiyorum bulutlarý
Sonsuz kapýlardan ardý ardýna geçiyorum
Her kapýda durduðum yazýyor
Ne derin deliyorum bulutlarý
Durdum ya bir kere
Ne de çok cümle yýðýlýyor þimdi
Ne çok birikmiþim oysa
Ve ne kirli
Yüzüm yaðmur…
Durdum iþte öyle sebepsiz ve öyle uzun uzun
Hiç bitmeyecek gibi durdum
hiç bitmeyecek gibi…
Hiç bitmeyecek…!
Issýz bir sokak tabelasý
Umursamayan bir köpek
Cýlýz bir lamba
Bayaðý bayaðý duruyorum iþte
Yüzüm yaðmur
Motoru boðuyor acemi
Kuþlar çekilmiþ çoktan
Üçüncü sayfa haliyim öyle derinden
Týrnaklarým diyorum
Durdum ya, ya týrnaklarým?
Ne kadar zamansýz desem de duruyorum iþte
Belli belirsiz sözler duyuyorum
Adým adým sayýlýyor her bir düþünce
Adýmlar dolaþýyor, adamlar içinde
Aceleye çekilmiþ bir telaþ
Oysa duruyorum sadece, öylesine
Yüzüm yaðmur
Öldüm desene!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kaan ali kolcuoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.