ÇERAĞ

Ansýzýn çürmüðüne bir ateþ düþecek,
Yanacak sen ile bana býraktýðýn ne varsa.
Eldir, bir baþka alemdir,
Attýðýn her adýmda neler söyleyecek?
Elin, yüzün söylediðin söz silinecek;
Fani ya insan hatrýda ölüyor.
Hatýranýn adý bile kalmýyor.
Yar diye yatýyorsun baðrýmda,
El gibi de etime iþliyorsun yaraný.
Tanýmýyorsun son gideni,
Yabancýda deðil nefesine çullanan Azrail.
Bir el gibi düþtüðüne bakma satýrlara;
Hiçbir topraða yakýþmadý
Ellerine yakýþtýðý gibi papatyalarýn.
Ve hiçbir yolda sýklaþmadý adýmlarým,
Ta ki yolun sonu sana çýkmaya deðin.
Farkýnda deðilsin sen:
Yapayalnýz topraða düþen onlarcýsýný.
Cesedimin mayasýnda da sen olacaksýn,
Bu bana diðer Cihanda da düðün.
Övün sevgilim!
En çaresizler bile Katilene gülmedi.
Bu coðrafya da
Gamze çukurlarý senden sonra keþfedildi.
Sosyal Medyada Paylaşın: