Medû

Duyuyor musun?
Usulca ruhu kanayan çocuklar var.
Yol kenarý kalmýþ gibi bakýyorsun;
Güzergahýna kalbini koyduðun yerden geçmedi mi yar?
Ummadýðýn yerden mi yoksa kanýyorsun?
Merhameti sarmadý mý ruhumun ruhunu?
Ellerim, dur durak bilmeden sana koþtuðum.
Terimin terine karýþtýðý yerdeyim.
Ýmdat demeye korkuyor kalbim!
Nefretinin sevgime hükmettiði yerdeyim,
Dün yar diye sarýldýðým;
Bugün kapýsýný çalamadýðýmsýn.
Çatý uçlarýndan parmak uçlarýna susan güneþ,
Sensiz nefes aldýðým bu evren
Benim baþka bir cehenneme olan inancýmý kýrdý.
Senin tanrý diye sýðýndýðýn kucaðýmda ruhunu býraktý.
Çatý uçlarý, artýk kuþlarýn intihar kenarý…
Soluk yok, griye çalan tonlar,
Aslýný tükettiðim koca bir boþluk,
Tenime deðen ve hiç tanýmadýðým bu soðuk
Sanýrým bittim, bitiyormuþ insan…
Sosyal Medyada Paylaşın: