İntihar
Tutsan elimi;
Geçecek sanki daha önceki býrakmalarýn.
Ýlmek ilmek iþlediðim ruhuma seni,
Uyutmaya çalýþmam, vazgeçerim bu deli intiharýn.
Kokusu bana deðmeyen en ücra yapraðýn;
Koru rengine güvendiðin dalýn.
Ölmüþ çiçek mezarlýðýný bilmez kimse.
Sen ki; býrak balkona ölmüþ çiçeði,
Semtine dahi ruhsuzluk deðmemiþ bir baþkasýn.
Ýçimde koca bir orman yanarken,
Bundandýr içimin sana gitmesi.
Yürünecek onca yol varken,intihar bitmesi.
Kalaný gün gün öldürmek.
Senden sonrasýna meil edemiyorum
Tanýsaydýn sen gibisini
Dünya dönerken olduðun yere çakýlýp kalýrdýn.
Çiçek gördüðün her yerde sana yetiþmeye çalýþýrdýn
Her köþe baþýnda çýkacak gibisin
Ama koþtuðum hiç bir yerde deðilsin.
Ve bunun yükünü hiç bilmeyeceksin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.