PENCEREMDEN

Evimin önlerinde siyah tekerlekler,
Bizi sokaklardan maviliklere taþýyan.

Penceremde mis kokulu fesleðenler,
Cennetin has kokusunu evimize dolduran.

Yüzümüzde hep yapay bir gülümseme,
Yanýbaþýmýzda gülümsemeye muhtaç insanlar.

Birkaç adým dýþarýda cebelleþme,
Ve kalan yarýlarda zor hayatlar.

Ýçimizde dolu dizgin umut parýltýsý,
Cebimizde içi boþ kuru mangýrlar.

Bu yaptýklarýmýz tekdüze insan yaþantýsý,
Oysa hayal ettiklerimiz büyük dünyalar.

2 eylül 2007 21:03

Sosyal Medyada Paylaşın: